مادرم شوهرم ماشین بهش زده رفته کما

خیلی بیشتر از حد تصور

گاهی به گذشته نگاه میکنم میگم من چه صبری داشتم. البته صبر از جبره اگه ازدواج دومم نبود هزاران بار پسرشو به خودش پس میدادم. تنها چیزی که شاید ی کم آرومم کنه مرگ این پیرزن خبیثه

اسی دوربین‌های اون محله که مادر شوهرت ماشین بهش زده رو چک کنن شاید پلاک ماشین و اینا پیدا شد تو دوربین تونستید پیدا کنید اونی که بهش زده رو

ای کاش مادر شوهر من بود 🫥

دقیقا:)

چقدر امروز خبر های بد تو سایته

ازمرگ کسی خوشحال نشو، همه یک روزی میمیریم ازفردا خبرنداریم

میدونی چیه ببین چقدر زجرش داده و اذیتش کرده که اینجوری میگه.

از یجایی به بعد آدم کم میاره. حالا آرزوی مرگ درست نیست ولی ادم دلش سوخته که اینجوری میگه 

نه اتفاقا شوهرم آدم خوبیه خود زنه آزار داره میخواد هر جوری هست اینو پس بگیره اصلا نمیگه ما ۲ تا بچه داریم.نمیگه خودش ۸۰ سالشه پاش لب گوره

روزی که اون نباشه شاید بشه نفس راحت بکشم از دستش

یا من نباشم اون خیالش راحت بشه

درک نمیکنن میخوان نصیحت کنن بگن ما چقدر خوبیم!!!

آروم هم میشی هم نمیشی

بذار برات بگم چجوریه

اول ک میمیره ی حس های عجیب غریبی رو تجربه میکنی اینایی ک میگم تجربه های خودمه چون ی مادرشوهر بسیار وحشتناک داشتم منم بخاطر بچه ی مریضم نمیتونستم طلاق بگیرم اینم تا تونست عذابم داد

خلاصه هر روز تصور مرگش رو میکردم همش میدیدم ی عبای پولک دوزی شده ی خوشگل خریدم و تومجلسش میچرخم خلاصه ک بالاخره این تصورات ذهنی جواب داد الحمدلله زیادم طول نکشید ،تا سکته کرد ی مانتو عبایی پولک دوزی شده ی بسیار مرغوب با قیمت مناسب خریدم ی چند روز رفت کما و اینور اونور و دهنش کج شد و گلوشو بریدین و ونتیلاتور گذاشتن تا ی روز قبل مرگش برای اولین و آخرین بار رفتم بیمارستان ملاقاتش تا دیدمش فهمیدم تو حالت احتضاره گفتن دستشو ببند ب تخت تا دستو و پا نزنه اولین بار اونجا بود ک دستشو محکم بستم ب تخت و ی کوچولو انگار تو دلم ی حس خوبی خزید

نصف شب همون روز خفه شد و مرد با اینکه ب دستگاه وصل بود نمیدونم چجوری خفه شده بود شاید بیمارستان هم از بودنش خسته بود تا خبرش رسید شوهرم زوزه کشان رفت سمت خونه آبجیش منم کل کشیدم و رقصیدم .فرداش ب زور جلوی شادمانی خودمو گرفتم همش تو دلم سرش داد میزدم و یکی یکی کارهاشو میزدم تو سرش بچمو نشونش میدادم و میگفتم ببین مریضیشو دکترا میگن مال همون ظلمی ک تو سرم آوردی ببین ممکنه هیچ وقت خوب نشه خلاصه با این ترفند کلی گریه کردم ک بعدا پاچمو نگیرن

مراسمش بسیاااار خلوت بود تا مرد سریع بردن انداختنش تو گورش اصلا صبر نکردن کسی بیاد و سریع همه رفتن و هیچکس بالاسرش ننشست و مراسما بصورت سمبل کردن گذشت و البته با بی آبرویی و دعوای بچه هاش اما من همونجوری ک گفتم تو مراسمش چرخیدم و لذت بردم

ببین یک نوع شادی رو تجربه کردم ک ب عمرم این تجربه رو نکرده بودم انگار از زیر پوستم ی آب،  ی جریان خیلیییی خنک و شادی آور رد میشد و دلمو شاد می‌کرد حالمو خوب می‌کرد وقت و بی وقت یادش می‌افتادم ک مرده و باز دلم شاد میشد این یکماه اول بود اما از بعدش همش خاطرات میاد تو ذهنم و نشخوار ذهنی امونمو بریده خرداد ماه مرد تا الان اینجوری گذشته حس میکنم یکی دو سال باید بگذره تا فراموشش کنم ولی الان تو مرحله ایی ام ک خاطراتش روح و روانمو میسابه

منم موقع مرگ پدر شوهرم همین حس رو تجربه کردم البته فقط چند خط اولتو... ۵ سال گذشته و هر لحظه که یادش میفتم که اون پسرمرد جادوگر مغرور دیگه نیست دلم خنک میشه. تا اون بود زندگی نمیکردیم شوهر من آدم خیلی خوبیه واقعا منو دوست داره اما تا وقتی باباش بود مجبورش میکرد منو تنها بذاره تا ۱۲ شب بره پیش اون بشینه اگه نمیرفت فرداش میومد دم خونمون به فحش و سر و صدا!!!! مادرشوهرم پشت داشت هر بار ی جوری بی احترامی میکرد به من و خانوادم(چون مامانم باهاشون همسایه اس) من باید یواشکی میرفتم بچمو نمیذاشتن خونه مامانم بمونه.تا میفهمیدن سریع میومدن دنبالمون که پاشین بیاین خونه ما تا بهتون تیکه بندازم و خوردتون کنم! از وقتی اون مرد این زن خفه خون گرفت. هنوزم همون حیوون وحشی و درنده اس ولی انگار افتاده تو قفس کمتر میتونه گاز بگیره و خون منو بخوره. اما دل من دیگه هیچوقت باهاش صاف نمیشه. شوهرمم آدمی نیست که بتونم بهش شکایت کنم همون اول که شکایت کردم گفت رابطه من و مادرم رو خراب نکن اگه چیزی بهت گفت خودت جوابشو بده.منم دیدم بدون جواب دادن هم بهم تهمت میزنه و مظلوم نمایی میکنه و رابطمونو خراب میکنه برا همین خودمو از چشم شوهرم ننداختم با شکایت واگذار کردمش به خدا... امیدوارم به زودی اونم تقاص کارشو پس بده

ببخشید طولانی شد درد دلم خیلی زیاده

من از اول پدرشوهر نداشتم همه میگن مظلوم و آقا و طرفدار عروس بوده البته ک مادرشوهر عفریتم اونو هم بیچاره کرده بود پیرمرد بیچاره مریض بوده تو جا افتاده بوده کنترل خودشو نداشته می‌گرفته میزدتش خیلی فحاش و هتاک بود جالب بود برام ک دهنی ک فحش می‌داد تو همین دنیا کج شد گلویی ک از توش داد و بیداد میومد بیرون تو همین دنیا بریده شد

بیچاره پدر شوهرمو سر سفره راه نمیداده خیلی عذابش داده بود

ب هرحال سران فتنه ی خانواده ی من تو چند ماه مردن

برادرشوهر دزد و کلاه بردارم ک زندگیمون رو چند بار سیاه کرده بود 

مادر عفریته اش

و خواهرشوهرم ، خواهرشوهرم از اونا بهتر بود ولی بازم ی پا دعواها بود همیشه

باورت میشه تو چندماه همشون مردن

خلاصه ک عزیزم امیدت رو از دست نده تو کوچه ی شماهم عروسی میشه پلو مرغ ختم مادرشوهرتم میخوری

خوب کردی درد و دلتو برام نوشتی اینجا باهم حرف نزنیم کجا بزنیم