از بچگی زندگی سختی داشتم همیشه تنش بوده تو خانواده یبار روی خوش زندگیو ندیدم اینقد توی‌خونه دچار کمبود محبت بودم که رو آوردم به دوست پسر داشتن و نگم چقد ضربه خوردم توی سن کم چقد تهدیدم کرد تمام نوجوانیم استرس بود کاری نکرده بودم فقط چون پدرم سختگیر بود میترسیدم هیچوقت کسی دوسم نداشت همیشه توسط اطرافیان مسخره شدم تحقیر شدم کنکورمو خراب کردم و افسردگی شدید داشتم تا ازدواج کردم فک کردم زندگی ورق خورده
چقد زندگیت مثل منه
خدا هست حتی اگ بقیه نباشن...منم خونه پدرم جهنمی رو تجربه کردم تو ۱۸ سالگی مریض شدم و هنوزم مریضمبعد ده ها سال
فکر میکردم خوشبختم اما اونا هم بی محلم کردن وقتیباردار بودم دختر بود روزی نبود دلمو نشکن روزی نبود اشکمو در میارم وقتیم به دنیا اومد بدتر شد باعث شدن به خودکشی فکر کنم خدا می‌دونه چه روزای سیاهی رو گذروندم تا تن خسته مو از زمین بکنم اما الان باز ناراحتم وقتی میبینم مامانم از اینکه برم خونه ش متنفره مادرشوهرم حتی نمی‌خواد بهم زنگ بزنه خواهرم که بدترین اشوبا رو انداخت تو زندگیم و بعدش رفت پشتم بد‌گقت و همه دوس شدارن و من شدم آدم بده
با هربار رها شدن باید قوی بشی
عزیزم بیا بغلم درنهایت هیچ کس جز خود آدم نمیتونه اینقدر خودشو دوست داشته باشه قوی باش در حقیقت همه تنهان تو جسم خودشون بقیش شعاره
اگه همه رهات کردن خودت خودتو محکم بچسب اگه کسی بهت محبت نمیکنه شما به بقیه محبت کن شرایط تغییر میکنه
آخییی عزیزم ...
قوی باش ✨ق وی تر از الان که هستی ..😊🦋
سعی کن تیپ شخصیتی خودتو تغییر بدی
تغییرش بدی به ی دختر قوی و در برابر کسایی که ازشون ضربه دیده محکم و مغروره 🍁♥️
یادت نره ی فرشته کوچولوداری که همه دنیاش تویی.
صبح میشه این شب باز میشه این در
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
31 ثانیه پیش
32 ثانیه پیش
34 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز