سلام.یه جورایی نه طاقت دوری وکنارگذاشتنش اززندگیتون رو دارید نه میتونید ازبعضی خطاهاش ساده گذرکنید.یه جورایی وابستگی وعشق.درکنارش رواعصاب بودن طرف.راهکارتون برای این شرایط چیه؟چ کنیم؟
مامان بابام
رو اعصابم نیست دوسش دارم
بچه هام ،گذشت و صبوری
خانوادم
همسر وبچه هام بعضی وقتا از اخلاق خودمم خسته میشم
اینحاسب که شاعر میگه اندوه بزرگیست چه باشی چه نباشی
مامانم
طاقت دوری شو ندارم ولی رو اعصاب اینام نمیره یا اینکه مثلا کاری کنه
مامانم
هیچ آدم امنی توزندگیم ندارم.همه بهم زخم میزنن.همهههه عذابم میدن وچ کنم که نه میشه کناربذارمشون نه میشه تحمل کرد.
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز