منم ١٨ سالم بود كه نامزد كردم با اينكه خودشون انتخاب كرده بودن تو اون دوره به خاطر فراهم نبودن شرايط مالى نامزدم كل اون دوره رو بهم زهر كردن
با حرفا و كاراشون دقيقا مثل يه موجود اضافى باهام برخورد ميكردن
فكرشو نكن فقط فكر ارامش و درست باش
اهميت نده پوست كلفت باش
اگر سخت نباشى نميتونى دوام بيارى
جديدا علاقه اى به رفت و امد باهاشون ندارم
گاهى ياد كارها و حرفاشون ميوفتم ميسوزم فكر كن بعد از اينهمه سال
٣٨ سالمه
كتك هايي كه بچگى خوردم هنوز اذيتم ميكنه كه چطور دلش ميومد
هميشه باهاته اين فكرها و اسيب ها ولى خودت و بهشون ثابت كن ، كم نيار ، مبارزه كن تا بهترين بشى
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز