تو پست بالا توضیح دادم چرا اشتباهه
من محوریتم روی خدادوستیه
هیچوقت از اینکه خدا بهم یه چیزی رو نداده گله نمیکنم
محبت به خدا بخاطر خود خداست نه اینکه اگر یه روز یه چیزی ناراحتم کرد برم گلایه کنم یا بزارش کنارش
داد خدارو شکر نداد خدارو شکر
نمیدونم متوجه مطلبم میشی یا نه
یکی از خصوصیات افراد عارف مسلک در قدیم این بوده که دنیاگریز بودن
چون میگفتن ما خدارو داریم وهیچی نمیخوایم
اگر کسی واقعا عاشق خدا باشه اصلا تو فکرش هم نمیگنجه چیزی که خدا بهش رو تغییر بده
یعنی اینکه ایمانش به خدا سسته واقعا وجود خدارو درک نکرده
ایمان قوی فقط نماز و روزه نیست باید واقعا به خدا ایمان داشته باشی