پس من غیرعادی ام
حالا این خوبه که بچه است،من لباس نو و خوشگل تن دخترم میکنم میبرمش خونه مادرشوهرم همش باید مواظب باشم مادرشوهرم با غذا دادن ب بچم لباس رو نابود نکنه که نود درصد مواقع می‌کنه.سعی میکنم یا خودم بدم یا تا رسیدیم لباسشو عوض کنم همشم از دستش حرص میخورم
پس سعی کن ببخشی
ببین عزیزم من مادرم فوق العاده سر تمیزی حساس بود برای همین یه کودک درون شلخته توی من شکل گرفت همیشه استرس داشتم از ترس خیلی چیزا و کارها رو تجربه نکردم و برام عقده شد الان نه به خودم نه همسرم نه بچم سخت نمیگیرم چون بخدا زندگی ارزش نداره خیلی هم روانم آروم تره اینطوری بچت هم بیشتر دوست داره و اینکه خلاق تر میشه
میدونم که بچه باید بچگی کنه و درکی از میزان خستگی من نداره..وسواس هم نیستم فقط کلا زود از کوره در میرم بخدا الان رفته مهد بغض کردم ..خیلی زود عصبی میشم ..بخاطر مشکلات زیادی که داشتم و بعد هم عذاب وجدان میگیرم..
فک میکنم نیاز به کمک پزشک. دارم برای کنترل خشم
اگه برات مقدوره برو تراپی
اگه نمیتونی روی خودت کار کن همش به خودت بگو خب تهش که چی آیا حرکت من ارزش خراب کردن زندگی خودم ک دخترم رو داره
میدونم سخته اما سعی کن آسون بگیری که آسون بگذره
من یه تایمی قشنگ اعصابم خط خطی بود ولی دوری از خونه و قوانین مادرم خلوتی خونه خودم خیلی روم تاثیر داشت همش به خودت بگو ارزش نداره بعدا جمع میشه اشکال نداره
