دخترم پونزده سالشه همه جا خودم میبرم میارم کلاس و ورزش …

من که تنها تا شیراز و تهران میرفتم بیاییم سر نیومد.بچه رو خوب آموزش بدی یاد میگیره از خودش مراقبت کنه.و اگه محیط خونه امن باشه برای پیدا کردن امنیت فریب کسی رو نمیخوره

روشتون کاملا اشتباهه

وابسته و ضعیف بارش میارین که حتی تا حالا تا سوپری تنها نرفته!!!

حالا بعد از ۱۸ تاثیرشو میبینی وقتی رفت دانشگاه و از بقیه ضعیف تر بود و نتونست از پس یهویی ازاد بودن و استقلال داشتن بربیاد

تازه این در صورتیه که بره دانشگاه شهر خودتون دانشگاه شهر دیگه که واویلا 

اشتباهه ترسو بی اعتماد به نفس میشه فردا تو جامعه بدون خانواده نمیتونه دووم بیاره.بفرستش جاهای نزدیک و مدرسه تنها بره ولی انقدر باهاش دوست باش که اگه اتفاقی افتاد به تو بگه .یادش بده اگه مردی مزاحمش شد چیکار کنه.

بیچاره بچم هیچ اعتماد بنفس نداره

همش خودم تو کاراش دخالت کردم

معلومذنیست آیندش چی بشه

من از ۱۰سالگی تنها میرفتم مدرسه پیاده یا با اتوبوس از ۱۴ سالکی هم تنها میرفتم کلاس زبان تا به این سن هم پامو کج نگذاشتم. ولی خب من خیلی بچه مثبت بودم. باید به بچه ات نگاه کنی. خودت به عنوان مادر از همه بهتر میدونی ذات بچه ات چیه. 

چجوری فردا میخواین این بچه ها رو بفرستین تو جامعه 

من از ۱۲-۱۴ سالگی میرفتم اون سر تهران و برمیگشتم فقط بابام مسیر اتوبوس ها رو بهم میگفت بقیه شو خودم میرفتم و میومدم 

کلی هم مسیولیت داشتم

خوبه خودت میدونی چه بلایی سرش آوردی

یعنی میدونین با این روشاتون قراره اعتماد به نفس و استقلال بچه اتون رو نابود کنین و ضعیف بارش بیارینا ولی بازم ادامه میدین

خوب کم کم وابستگی رو کم کن اینطوری خیلی بده

مدرسه هم خودت میبری؟

نه دیگه  امسال پدر بزرگش میبره، خودمم از این وضع خسته شدم

تمام فکرو ذکرم پسرم شده

هیچ وقتی برا خودم ندارم

آخه پسرم از همون اول خیلی وابستم  بود، دلم نمیومد ناراحتش کنم

ولی از امسال یکم تنهاش گذاشتم که عادت کنه

بهش می گم، اگر من بنیرم میخوای چیکار کنی، دادوبیداد می کنه که نگو

اگه راهش نزدیکه خودش بره بیاد

من با اینکه اصلاااا مستقل نبودم و هیچ اجازه ای نداشتم تا مدرسم حدود ۱۰دقیقه راه بود خودم پیاده میرفتم و برمیگشتم

بچتون که پسره باید مستقل باشه