خسته شدم از این حرف ها میگن برگرد

خیلی سخته 

دوسش ندارم 

اصلن 

فک کنم 

تنها زنی هستم ک با شنیدن خبر ازدواجش بال و‌پر میزدم 

چون دیگع خلاص میشم و بهم نمیگن برگرد اما باز بیخیالم نمیشن

از بچگی پیش من بوده و جونمم و براش گذاشتم بدون یه قرون پولی ک بخواد بده 

خودم بزرگش کردم 

اما گفته ک ازدواج کنم میگرتش ازم 

و منم بمیرمم نمیزارم دخترمو ازم دور کنه

نه خواستگارمم همیشه ازش دوری میکنم و 

نمیتونم ب ازدواج فکر کنم هیچ چیزی تاثیر نمیزاره رو حس و احساسم 

من از ایندم میترسم خیلی از اینده خودم و دخترم 

چ این خواستگارم باشه چ خواستگار های دیگع 

نمیتونم سختمه تصمیم بگیرم برا ازدواج

اون قضیه اش جداست باهاش ازدواج نکردم نامزد بودیم 

قرار بود عقد کنیم 

بهش خیلی امیدوار بودم 

تو دنیا ب اون ادم فقط خوشبین بودم و در کنارش همه جوره حس ارامش و امنیت داشتم 

چند ماه نامزد بودیم 

و قرار بود عقد کنیم ک یهو همه چی بهم خورد 

اون ادم بزرگترین ضربه رو بعد طلاقم بهم زد 

و له شدم 

هنوزم 

دارم عذاب میکشم 

الان هشت ماه ازش گذشته و فراموشش کردم چ بی حس شدم 

این خواستگار الانم  

یک سال بعد طلاقم باهاش اشنا شدم ینی سه سال پیش 

البته چهارسال پیش 

عاشقم هست بنا ب دلایلی ازش دور شدم و نامزد کردم 

اما با تموم این شرایطم باز دوسم داره 

کلملا همو میشناسیم و 

میگه من ب هیچ‌وجه 

عقب نمیکشم 

امادیگه از زندگی کردن میترسم 

بابام میگه پسر خوبی هست 

خیلی دوست داره

بابت دخترمم ب بابام گفته رو‌چشام نگهش میدارم 

حتی شده همه جوره امضا میدم 

ک پایبند عهدو پیمانم هستم 

اما چیکار کنم 

ترس دارم داغونم