خصوصا آدمهایی که منو میشناسن
خیلی سال پیش به اجبار و اصرار خانواده دوران نوجوانی و بچگیم چندتا درمیون نماز میخوندم اما اکثر اوقات دلی نبود
ولی اونموقع راحت جلوی همه نمازمو میخوندم و همه میفهمیدن اینو
بعد مدتی کلا گذاشتمش کنار چندسال که اینبارم همه میدونستن من عوض شدم
دیگه از زیر سلطه خانواده تا حدودی بیرون اومدم و اعتقادات خودم رو داشتم و اگر کاری انجام میدم کاملا دلی باشه
نمازو نمیخوندم ولی تو دلم همیشه دلم میخواست بخونم کاهلی میکردم
حالا مدتیه شروع کردم دوباره به نماز خوندن
اینبار دلی و با عشق ... و وقتی میخونم چنان ارامش میگیرم که حد نداره
من با همین اعتقادات و حجابی که دارم عاشق نماز خوندن ، خدا و اهل بیتم
ولی حالا که نمازخون شدم بازم ،خجالت میکشم جلوی بقیه نماز بخونم
گاها پیش میاد چندروز خونه کسی هستم و خب نمیشه جای دیگه رفت ،عین دزدا نماز میخونم
میترسم از اینکه بقیه بگن این چطور یهو باز متحول شد هربار یه سبکه
یا حتی میترسم مسخره شم
چجوری این افکار مزخرفمو کنترل کنم و حتی تو جمع آدمهایی که کاری به نماز و ... ندارن بتونم راحت پاشم یه گوشه نمازمو بخونم؟
من الان جوری شدم که جلو پدر مادر خودمم خجالت میکشم
داداشم مثلا چندوقت پیش دید دارم نماز میخونم اونم کلی تعجب کرد.