میگم که همش سر کاره
منم قبلآ شاغل بودم ولی دیگه الان خونه م، سر کار نمیرم
اتفاقا خواستم طلاق بگیرم خانواده م نذاشتن
میگن یه فرصت بهش بده
ولی دلم ازش خیلی شکسته، احساس میکنم غریبه س
دیگه کوچکترین حسی بهش ندارم
بخدا پوستم کنده شده.دیسک کمر گرفتم.والا سخته.حالا اون سه چهار روزی که کار اصلیشه من پذیرفتم مدیره حقوقش خوبه اون دو سه روزی که اینجاست الکی به بهانه های الکی میره بیرون میچرخه بانک میره اداره میره مصالح فروشی میره آخه وقتی حقوقش خوبه دیگه دلیلی نداره خودش هم کار برداره پول درآوردن خوبه ولی نه اینکه بشه همه ی زندگیت به نظرم دیگه به این سطح که میرسه میشه طمعکار شدن
سخته واقعا حق داری مرد و زن باید پشت هم باشن
نه والا کم محلی هم نمیکنم بهش ولی تازگیا حس خوبی ندارم نسبت به این همه مشغله.حس میکنم افتاده تو چشم و همچشمی.باور کنید اگه فقط بره سر کار اصلیش حقوق و درآمدش اونقدری هست که ایده آل زندگی کنیم ایشون مهندسه و مدیر پروژه س و شکر خدا حقوق خوبی میگیره اما چون خودش شرکت داره مناقصه شرکت میکنه و کار پیمانی برمیداره اینجور کارها هم همه ش درگیری و استرسه گاهی تا ساعت ۲ نصف شب پای کامپیوتره
من درک میکنم که مردها گاهی به خاطر مشغله کاری توجه به همسرشون کم میشه
ولی توی این شرایط حتما کنارش باش بهش امید بده و قدردان زحماتش باش
بزارید این توجه شما و نگرانی ها را ببینه
مطمئنا برای خوشحالی و آینده شما دارن سخت کار میکنن
امیدوارم زندگیت همیشه پر از برکت و خوشبختی باشه
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز