رفتم که جدا بشم ولی نشد شرایط جداشدن رو نداشتم…
و اینکه همسرم خیلی گریه و التماس کرد که برگردم و برای اینکه خودمو جم کنم و یه فرصتم داده باشم موندم ولی واقعیتش شبی نیست که با حال بدی نخوابم…فک میکردم میتونم بهش فرصت بدمو ببخشمش ولی هر چقدر جلوتر میریم بیشتر ازش متنفر میشم
شاید خدا بهت نشونه فرستاده بفهمی لیاقت نداره پدرش کنی
خداروشکر بچه نداری
منم.خستم
خسته از بچه داری ازشب بیداری از عدم‌محبت توسط همسر از مستقل نبودنم وهزاران چیز دیگه
هرکی یجور بایه چیزی درگیره....
عزیزدلم حرفاتو خوندم اول از همه واست آرزوی آرامش میکنم خدا دوست داشته که بچه نداده وگرنه دلت آتیش میگرفت واسه جگر گوشه ت که اونم اذیت بشه
انشالله زندگی بهتری در انتظارته عزیزم سنت هم کمه هنوز جوونی
واست ارزوی صبوری و آرامش میکنم❤❤❤
شاید به را ه اومده مطمنی پشیمون شده یا الکی به غلط کردم افتاده
بمیرم برات💔
بمیرم واسه زن هایی که هیچ پشتوانه ای ندارن و مجبورن بسوزن و بسازن.
لعنت به بی کسی و بی پناهی😔
منم جدا شدم و الان خونه پدری زندگی میکنم شرایطم خیلی سخته ولی خب خدا رو شکر میکنم شاید خجالت کشید یه نیم نگاهی هم به ما انداخت.
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز