دلیل اصلی اینکه تلاشی برای زندگیم نمیکنم اینه که دوسش ندارم و انتخاب خودم نبوده 😔 از تک تک کاراش بدم میاد نحوه غذا خوردن نحوه حرف زدن نحوه رانندگی
اگه دوسش داشتم حتی اگه معتاد هم بود با شناختی که از خودم دارم ترکش میدادم ولی الان برعکس اگه برم تو اتاق با یکی هم ببینمش برام مهم نیست
بچه هاهمشون از۶مدرسه میرن بیدارن تادیروقت
منم دوتا دارم جفت شون محصلن جفتشون هم صبح بیدارن باشگاه هم میبرمشون بعدازمدرسه وکلاسهای دیگه م دارن وبشدت انرژیشون بالاس
بایداینجوری باشن
خیلی کم پیش میاد ظهربخوابن
بایدشماانقدرآروم باشی که بچه آروم بشه گوش شنواش باشی که بچه کم حرف بشه باید تشویقش کنی که باشمااعتمادبنفس بگیره و...
خوب شماحالاگوش شنوانداری کسی آرومت نمیکنه کسی پرت نمیکنه لبریزت نمیکنه بایدبری تراپیست بهت یادبده تغییرازشماشروع شه خونه ت آرامش داشته باشه...
همینکه به فکری خیلی خوبه...
بنظرم اولین قدم برای تغییرروش زندگی همین جست وجوبرای پذیرش شرایط ودرنهایت تغییرهستش
ببین خواهری من متوجه میشم چی میگی اما درکت نمیکنم ، اکثر اطرافیانت رو نگاه کنی حتی خودِ من ، ازدواج سنتی داشتیم ، یکنفر اومده خانواده گفتن خوبه و ازدواج کردیم ، شما حساب کن همه به اندازه شما از زندگی نا امید بشیم ، عرصه رو به خودمون و بچه و همسرمون تنگ کنیم ، درست میشه؟؟؟
نه بدتر میشه ! گارد خاصی گرفتی نسبت به همسرت اینقدر از همون اول گفتی من ازش متنفرم خودم نمیخواستم ذهنت باورش شده که ایشون رفتارهای بد و زشت و متنفرانه داره
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
2 دقیقه پیش
2 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز