خدايا کفر نميگويم،
پريشانم،
چه ميخواهي تو از جانم؟!
مرا بي آنکه خود خواهم اسير زندگي کردي.
خداوندا!
اگر روزي ز عرش خود به زير آيي
لباس فقر پوشي
غرورت را براي تکه ناني
به زير پاي نامردان بياندازي
و شب آهسته و خسته
تهي دست و زبان بسته
به سوي خانه باز آيي
زمين و آسمان را کفر ميگويي
نميگويي؟!
خداوندا!
اگر در روز گرما خيز تابستان
تنت بر سايه ي ديوار بگشايي
لبت بر کاسه ي مسي قير اندود بگذاري
و قدري آن طرفتر
عمارتهاي مرمرين بيني
و اعصابت براي سکه اي اين سو و آن سو در روان باشد
زمين و آسمان را کفر ميگويي
نميگويي؟!
خداوندا!
اگر روزي بشر گردي
ز حال بندگانت با خبر گردي
پشيمان ميشوي از قصه خلقت، از اين بودن، از اين بدعت.
خداوندا تو مسئولي.
خداوندا تو ميداني که انسان بودن و ماندن
در اين دنيا چه دشوار است،
چه رنجي ميکشد آنکس که انسان است و از احساس سرشار است…
ارزش این دنیا به کارهای خوبیه که میکنیم
اگر طمع انجام کار خوب پیدا کنی میفهمی که از لحظه ات باید استفاده کنی و وقت کم میاری
من بازم انتخاب میکردم که به این دنبا بیام
دنیا پر از زیبایی هست کافیه آدم چشماش را باز کنه و درست انتخاب کنه تا بتونه این همه زیبایی را که خدا خلق کرده ببینه
اقا کدوم انتخاب من شکر خوردم که این زندگیو انتخاب کردم والاه!کاش همون درخت سنگ پرنده کوفت و زهرمارمیشدم ولی اینی که هستم نمیشدم!
این حرفا الکی ان بابا
وگرنه اون که از گشنگی مرده تو بچگی چطور؟
اون چی دیده که انتخاب کرده
من به این موضوع که ما انتخاب کردیم خانواده و زندگیمونو هیچ اعتقادی ندارم
به نظر بیشتر این میاد که برامون انتخاب کرده باشن :)
