ببین میخواهم بهش بگم کشوم رو به هم ریخته و من متوجه شدم که به اون کاغذ دست زده و اجازه نداشته دست بزنه به کشوی میزم ...
بعدم بهش همینا رو میگم
ولی ببین پرو تر از این حرفاست ؛ آخرشم موضوع این پسره رو میزنه تو سرم یا سعی میکنه یه جوری تحقیرم کنه
خیلی سیاست داره ... با اینکه کوچکتره...
مامانم هم پشتش رو میگیره همیشه ...
آنقدری کارش رو خوب بلده که ممکنه مامانم رو نسبت به من حساس کنه حتی برای خرید کردن و نان گرفتن...
اصلا نمیدونم چیکار کنم
دعواش کنم یا مسخره ام میکنه
یا میخنده و عصبی ام میکنه و ازم بد میگه که اعتماد به نفسم رو از دست بدم
عزیزدلمممم ، هنوز اول راهی و کلی حسای متفاوت و قراره تجربه کنی.
اجازه بده یکم جدی تر صحبت کنیم،خیلی از این حسای هیجانی زودگذره، بهت قول میدم 3/4 ساله دیگ، اصلا این آقارو یادت نیاد.
به نظرم یکم رو درست و آیندت تمرکز کن و ذهنت و سمت اون آقا سوق نده.
اون دوستم که گفتم، 26 سالش بود و از سن هیجانی رفتار کردنش گذشته بود، تو زمینه درسی و کاری هم به ثبات و استقلال رسیده بود جون دلم.
مامانت باید به خواهرت بفهمونه که به حریم شخصی آدما احترام بذاره.
در کل، خیلی روش تمرکز نکن و حساسیت نشون نده، تا متوجه بشه با کاراش نمیتونه عصبیت کنه، به نظرم خواهرت نقطه ضعفتو متوجه شده...آدما وقتی نقاط ضعفمون و میفهمن، ازش به عنوان اهرم فشار و اذیت استفاده میکنن...تو این فضارو به کسی نده.
برو مستقیم بهش بگو
میای باهام بیشتر آشنا بشیم
اگه دیدی من من کرد
بگو باشه و بای
داداش منم جعبه ارزوهامو دیده بود یواشکی از کمدم در میاره همه رو میخونه به مامانم میگه مامانمم فهمید انتظار داشتم کتک کاریم کنه ولی میخندیییید بعد گفت بهم نمیاین بهش فکر نکن تموم شد و رفت😂
خوب شد اون نامه های ولنتاین چصکی که نوشته بودمو ندید وگرنه باید خودمو خفه میکردم
