خانم های صاحب فرزند

مادر شدن قابل توصيف نيست بايد تجربه اش كني كه ببيني چقدر متفاوته

رویایی تر از اونیه که تصور میکردم😍

حس خوبیه ولی خیلی استرس و نگرانی به همراه داره حتی اگر آدم بیخیالی باشی 

خیلی سخت تر چیزی بود که فکر میکردم.ولی دلت برای روزهای سختی هم که گذشته تنگرمیشه

مثبت و قشنگ

یکم توضیح بدید ماهایی ک وواقدامیم بفهمیم 

واقعا رویایی نیست، مسئولیتش، تربیتش، ترس از ایندش، بزرگ کردنش و مراقبت هاش و سلب آزادیت و نگرانیهای همیشگیت راجع ب فرزندت، هیچکدوم توی رویا جا نمیشه، اینا واقعا سخته، 

زیباترین حس دنیاست من تا سی سالگی بچه نمیخواستم هیچ وقتم ادم عاشق بچه ای نبودم ولی الان همه اش میگم خدایا من قبل پسرم اصلا نمیدونستم عشق چیه مهربونی چیه اصلا چطور زندگی میکردم... 

اینم بگم به شدتم سخته چون خییییلی در قبالش مسیولی

ببین دهنت سرویسه... دیگه واژه ای به ذهنم نیومد... اولش که نوزاده خوابش تنظیم نیست، کولیک داره، دل درد داره، بعد مرحله دندون درآوردن که همه چیو میکنه تو دهنش و اسهال میشه و بعد راه افتادن که وای پوستت کندست بعد از جیش گرفتن بعد اذیت کردناش، بیش از حد انرژی داشتن و بازی کردن، و به هم ریختن خونه زندگی و ....... حالا میره مدرسه و تو دوباره از اول باید صبح زود پاشی و پا به پاش درس بخونی و کاردستی درست کنی و  کم کم پررو میشه و تو دیگه حریفش نیستی و تو روت وایمیسه... من الان تو این مرحلم

توضیحات منو ببین جامع و کامل

بیخوابی هاش.پسرم چهارماهشه،اینکه سه ماه اول تقریبا اصلا مال خودت نیستی.دوماه اول هرشب با پسرم روشن شدن هوا رو میدیم ولی اون روز و شبش رو نمیدونست!مدام نگران که ایا خوب ازش مراقبت میکنم؟ولی کم کم اوضاع بهتر میشه قوی میشی.قلق بچت دستت میاد.از هر گریش دستت میاد که الان چی میخواد،خوابش میاد،گرسنشه،یا جاش خیسه.دنیات عوض میشه ولیبا همه اینا یه لبخند که بهت میزنه همه چی یادت میره.پر از معصومیت هستن بچه ها

خخخ هیچ خوشی نداش ینی؟

اگ بچه نمیاوردی چ میکردی تااخر عمر ک نمیشه بدون لچه من ۷ ساله بچه نیاوردم زندگی یکنواخته دیگ خستم ازمساف تای دونفری ا