خیلی خیلی مهمه من اول فکر میکردم بعد یه مدت عادی میشه همه هم بهم همینو میگفتن اما رفته رفته هی بزرگ تر میشد خار میشد تو چشمم حتی دلم نمیخواست باهاش برم بیرون یا حتی تلفنی باهاش حرف بزنم انقدر که حتی نخواستم باهاش رابطه برقرار کنم حالت تهوع میگرفتم نزدیکم میشد
اونقدرم بد نبودا اما چون به دل ننشسته بود و دوسش نداشتم هی ازش بیشتر بدم میومد بعد اون تجربه بزرگی برام شد اصل اول وارد رابطه شدن به دل نشستن ظاهر طرفه بعدش بقیه ملاکا میان وسط
حتی مدیریت مالی خونه دست منه اون فقط کار میکنه
آخه دلمم نمیاد جلو پیشرفتش رو بگیرم
تازه از سر کار میاد زبان میخونه و فیلمای آموزشی مربوط به رشته اش رو میبینه
میگم آدم خیلی خوبیه ظاهر و همه چیش چشم پاک من خسته شدم ازدواج نمیکردم جلوتر بودم از الان
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز