راضی هستید با یک پسر شاغل در شهر که خانوادش در یک روستای دور افتاده زندگی می کنه و خود پسر هم همونجا بزرگ شده ازدواج کنید؟ تو رو خدا نگید توهین به روستایی ، من خودم روستایی هستم، فقط راستشو بگید خواهشا !
به هر حال رفت و آمد هست ، مثلا خجالت می کشید به دوستاتون بگید که الان تو روستای فلان هستم و خوب مجبورید چندوقت هایی هم اونجا باشید.
اصلا نتیجه این ازدواج چطوری میشه؟
همه چی بستگی به شرایط پسر داره
اگه پسر ارزششو داشته باشه بله
اگه دوسش داشته باشم و بتونه خرج یه زندگی خوب و بده بله صددرصد....
ن نمیتونم
من تازه از خدامه ازدواج کنم با شوهرم از تهران بریم بریم تو دهات و دشت و دمن زندگی کنیم
بستگی به تحصیلات واخلاق وموقعیت شغلی واجتماعی پسر داره
چ خجالتی اخه،انقد دهنی بینین ازدواج نکنین
بستگی به خونوادش داره اگر واقعا خیلی باهامون اختلاف فرهنگی داشته باشن،نه
ولی اگر مثل خودمون باشن ولی فقط تو روستا باشن مشکلی ندارم
اگر قرار باشه اونجا زندگی کنم هرگز اونم چون امکانات نداره اما برای گاهی سر زدن چه مشکلی داره اول روستا بوده که شهر اومده
اصلا ب موقعیت مکانی نگاه نکن
اول ببین خانوادش چطورن؟ با عروس چطورن؟ زن رو حقیر و کوچیک نشمرن و مرد رو خدای احد و واحد..
دوم درآمد و خونه ماشینش چطوره؟ میتونه یه زندگی نرمال رو فراهم کنه؟؟
سوم اخلاقش چطوره؟ ازینا نباشه ک بگه زن نباید بخنده و زن نباید تو جمع حرف بزنه و فلان
خیلی روستایی ها رو میشناسیم هممون ک اونقدر با عروس و دامادشون خوبن و احترام میذارن ک نگم
ربطی به شهر و روستا نداره ، مهم شخصیت و اخلاق طرف هست که چجوره
