رشتم خوبه دانشگاهم از همه چی راضی هستم این ترم چون تعطیلی نبود نمیشه برم خونه بعد از فامیل هامون به مامانم گفتن دخترت خیلی سنگ دله 4 ماه خونه نیومده در حالی که من میدونم از حسودیشون است که بچه های خودشون شهر مشهد قبول نشدن ولی مامان ساده من باور کرده و ناراحته در حالی که اونها بچه ننه هستن لصلا من سنگ دل باشم مگه بده؟
چطوری مامانم را اروم کنم
بچه های خوذشون عرضه زندگی خوابگاهی نداشتن به من حسودیشون میسه
قانعش کن خب که به خاطر چی نتونستی بری
چه رشته ای میخونی
منم نتونستم‌برگردم
وا خوب مامانت نمیبینه تعطیلی نبوده تو کل ترم
بگو غیبت میکردم حذف میشدم
میتونم بپرسم چه رشته ای هستی؟
بعدشم اهمیت نده زنگ بزن با مامانت صمیمی صحبت کن حل میشه
باش حرف بزن بگو از حسودیشون میگن از دلش در بیار اما پر قدرت ادامه بده اولویت درست باشه
زیاد بهش زنگ بزن و بگو خیلی دلم تنگ شده حیف که نمیشه بیام
چرا بقیه باید بدونن اومدی یانه.
مامانت بگه یکی دو روز اومده و رفته.
مامانت یاید از مامان‌من یاد بگیره بچه هاش سال تا سال نمیبینه براش مهم نیست
بگو مامان جان من هر لحظه فکرم پیش شماست و از شما انتظار دارم این درک رو از من داشته باشید که درس‌هام برام خیلی مهمه و نمی‌خوام با اومدنم عقب بیفته درسام و اینکه موفقیت من هم آرزوی شماست پس بذار براش تلاش کنیم
همونجا باید مامانت می‌زد تو دهن فامیلت نه اینکه حرفشو باور کنه
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
40 ثانیه پیش
41 ثانیه پیش
41 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز