اول اینکه اشناها فهمیدن تقصیر خودتونه.تا شما نمیگفتید کسی نمیفهمید.دوما چیز خاصی نیست دست خود بچه که نیست
منم تا ۸ سالگی اینطوری بودم
تنها چیزی ک نجاتم داد این بود ک دکتر گفته بود از غروب بهش لب و مایعات ندید یک مدت
نهااااایت با قاشق دوتا سه تا قاشق اب بدید بهش تا صب
شبم چندبار بیدارش کنید ازش بپرسید جیش داره یا نه
کم کم از سرش میفته عزیزم بهش اعتماد بنفس بده