فقط میگفتم به هوش بیاد، واسم شده بود یه آدم مظلوم، نمیدونم منظورمو رسوندم یا نه، دلم براش کباااب شده بود، فقط میگفتم به هوش بیاد، دیگه هیچ بحثی باهاش نمیکنم, میگفتم هر چی میخواد بگه دیگه کاریش ندارم
تازه اون موقع فهمیده بودم واقعا اااا زندگی ارزش نداره به خاطر هر چیزی به هم بپریم و دعوا کنیم، مگه سکوت کنیم چی میشه،
منم خوابم میاد اسی فردا میخونم
شوهرم به سه روز بهوش اومد، و من رفتم توی بخش، من یه روز تو بخش بودم، و شوهرمنم آوردن تو بخش، تو اتاق بغلی بود یا اتاق بعدیش
اسی تا حالا ندیده بودم کسی اینجوری قطره چکونی داستان تعریف کنه حوصله مخاطبو سر میبری🤦
دکتر به من گفت باید راه بری تا مرخص بشی، من به زووور مثل مورچه راه میرفتم، یعنی از روی تخت تا دم در اتاق بخشی که بودم فک کنم ده دقیقه طول کشید
دیدم شوهرمو برده بودن فک کنم عکسی چیزی بگیرن، دارن میبرن تو اتاقش، داد زدم گفتم وایسین
رفتم بالا سرش تو سالن بیمارستان، دیدم منگه منگه،من فقط گفتم ما خوبیم، نگران کسی نباش، اون فقط گوش می‌کرد، و فقط گفت باشه
من فرداش مرخص شدم، رفتم خونه، ولی اون یهچند روز بعد اومد، ولی دیگه آدم قبلی نبود
فقط من موندمو اسی
دستتو تند کن خواهر
خب
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستتاپیک های به روز شده
27 ثانیه پیش
27 ثانیه پیش
27 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز