نگو اینجوری ...
من ۱۶ سالگی یتیم شدم . همیشه دوست داشتم یکی از دوتا داداش های بزرگترم برام جای پدرمو پر کنند .یه کم برام مثل پشتوانه باشن، مثل تکیه گاه ، یه خورده کم مثل بابا .. ولی نبودن هیچ وقت ....
هنوز که هنوزه حسرت پدر داشتن تو دلمه .
اون طفل معصوم که فقط ۷ سالشه و یتیم شده .
چه عیبی داره داداشش یه کم غم یتیمی رو براش کمرنگ کنه.