اینم بگم ک من الان چند ماهه دیگه قرص نمیخورم و حالم خوبه تازه دکتر گفته بود طول درمان 1 ساله من 8 ماه خوردم خودمم کم کم قطعش کردم
اتفاقا پنیک دقیقا ازون بیماریاست که بیشتر با دارو درمانی درست میشه خود دکترم بم گفت چون ازش پرسیدم روان درمانی نداره؟ منم الکی وقتمو گذاشتم رفتم اولش روانشناس اونم گفت میتونی روانپزشکم بری ب نظرم اصل درمان با همون روانپزشکه مگه کنارش روان شناسم بری
مثلا روان شناس بم گفت صبحا ک میخوای بیدار شی زودتر از خواب بیدار شو تو رخت خواب نمون یا وقتی ک میخوای بخوابی تا خوابت نگرفته نرو تو رخت خواب این بخاطر چی بود؟ بخاطر اینکه اونایی ک پانیک دارن یا افسردگی صبحا و اخر شب اضطراب بدی میاد سراغشون موقعی ک میخوای از خواب بیدار شی ولی روانپزشک اساسی مشکلتو حل میکنه ک دیگه اصن اضطرابی نداشته باشی ک بخوای زود از جات بلند شی ک اضطراب نگیری یا مثلا میگه دوش گرفتن برا پانیک خوبه چون آب ارامش بخشه خب راستم میگفت ولی نمیشه ک همش بری تو حموم😂
شما تجربه یه روانشناس رو داشتید
که من اصلا نمیدونم تخصصش چیه ایا اصلا دکتر خوبی هست یا نه
ما یه سرما میخوریم ۳ بار دکتر عوض میکنیم
و روانشناس خوب خب خیلی کمه خیلی خیلی کمه
نه لزوما همه احتیاج به دارو ندارن
اینکه میگید یه روانپزشک مشکل رو ریشه ایی حل میکنه
خب نه
واقعیت این نیست !
چون ریشه مسائل روان عفونت گلو نیست که با یه سفازولین از ریشه کنده بشه
ممکنه حمله پنیک یکی به خاطر یاد اوری خاطره تصادفش باشه
اونوقت روانپزشک چیه این مسئله و ترس رو با دارو ریشه ایی حل کنه؟
بعضیا فک میکنن این وسط یه جنگه بین روانشناس و روانپزشک
نه اینا مکمل همن❤️❤️❤️
با هم کار میکنن
مثلا تو کارورزی خودم
یه خاطره ایی ک دارم این هستش یه دختر نوجوون اومد برای مشکل وسواس فکری
وسواس فکری از مشکلاتیه ک میگیم اگر تراپی حلش نکنه میفرستیم روانپزشک
ولی از همون جلسه اول برای منی که صرفا کارورز بودم
مشخص بود که این شخص احتیاج به مصرف دارو داره
و مشکلش با تراپی صرفا حل نمیشه
❌️❌️❌️ این حرفا رو زدم ک بگم تعصبی اصلا برخورد نکنیم تو بخش سلامت روان
نه فقط روانپزشک خوبه
چمیدونم روانشناس بدردت نمیخوره
شاید واقعا یکی احتیاجی به دارو نداشته باشه
بدنش حساس باشه
با هزار عوارض مواجه بشه
عوارض دارو اعصاب
مثل انتی بیوتیک نیست ک یه اسهال بگیری روش لوپرامید بخوری قطع شه
حالا حالاها درگیرشی
ممنونم از راهنمایی تون.من بیشتر ریشه مشکلاتم به ارتباطم با همسرم برمیگرده حدود ۶ سال خودمو کنترل میکردم بعد از زایمان و بچه ی پر گریه و تنهایی بزرگ کردنش خیلی مشکلات سخت شد ...هی تنها تر شدم ب خاطر بچه هی از دوستام از مجالس از کلاس ها فاصله گرفتم و تو خونه موندم ...الان میتونم بگم ب جایی رسیدم که استفراغ عصبی دارم ،پنیک دارم در حد قطع شدن نفس ،داد که چ عرض کنم سر بچم عررربده می‌کشم و زدنش شده عادت برام و عملا هییییچ کنترلی رو زدن و ااد زدنم ندارم مثلا چون زدمش میشینم گریه میکنم در حال ک پشیمونم و اشکم خشک نشده دوباره میزنمش اصلا موقعیتو تشخیص نمیدم ....پیش ی روانشناس بالینی میرم همون اول گفت عصب هات دیگه درست دستور نمیده باید دارو بخوری ولی من چننند ماهه دارم سعی میکنم فکرمو درست کنم نشد که نشد...
اگر مشکل روانیت شدیده و به بچه آسیب میزنی حتما برو، یه دکتر انسان پیدا کن
ولی موارد خفیف با مشاوره و تلاش خودت خوب میشه
من خودم افسردگیمو بدون دارو با ایمان و تلاشم حل کردم
داروهم میخوردم ولی بی نتیجه بود
ولی برای من خیلی بد شد
چون تو آگهی های استخدام اکثرا شرط سنی بود و من از دست داده بودم
چون دوستام همه از من کوچیکتر بودن و حس بدی داشتم
حتی پسرهایی که تو دانشگاه سمتم میومدن ازم خیلی کوچیکتر بودن
من خیلی فرصت ها رو از دست دادم
کاش زودتر رفته بودم روانپزشک
نه تازه میخوام به یقین برسم ک برم و بعد بگردم روانپزشک خوب تو مشهد پیدا کنم که چند کلام حرفمو بشنوه من چون بچم کوچیکه میخوام قرصا خیلی خواب اور نباشه ضمن اینکه فشارم معمولا خیلی رو ب پایینه یه بار یه قرص برا تپش قلب دکتر معده بهم داد در صورتی ک من تپش قلب ندارم چند روز در حد مرگ افتادم و واقعا رو ب قبله شدم اشهد خوندم از بس فشارمو اوورد پایین فهمیدم اینو ب کسایی ک فشارشون بالاعه میدن که بیاره پایین منه بدبخت ک فشارم ۹ و ایناس رو ترکوند
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز