می دونم افکاری که دارم مایوس کننده و ناراحت کننده ان
ولی مدتیه که حالم از دختر بودنم به هم می خوره
از ضعیف بودن،جنس دوم بودن،از اینکه احساساتم مایه دردسرم هستن
از اینکه همیشه خدا به خاطر همه چیز باید احساس گناه کنم یا عذاب وجدان داشته باشم
اینکه همیشه تهش من آدم بده ام،هر کاری کنم دختر بده ام و هیچوقت دید خوبی توی جامعه نسبت بهم وجود نخواهد داشت و ته هر مسئله ای منم که قربانی ام.
درسته مرد بودن افتخار نداره،ولی این همه حس بدی که دارم اگه جنسیتم فرق داشت قطعا دیگه نبودن
حداقلش این بود که توی جامعه حس امنیت بیشتری داشتم،واسه هر چیزی انگشت اتهام به سمتم نمی گرفتن،قلب نداشتم و به راحتی از هر آدمی و اتفاقی عبور می کردم،استفادههامو که می کردم راحت بی خیال همه چیز می شدم،هر خطایی می کردم بهانه مرد بودن و نیازهام رو می آوردم و کسی هم سرزنشم نمی کرد.
واقعا دوست ندارم دیگه دختر باشم و با این حسای داغون کنار بیام.هر کاری میکنم بازم از جنسیتم متنفرم