بعد فوت عزیزتون زندگی چطور گذشت؟از حالتون بگید و کید از دست دادین؟
بعد مرگ بابام هر کاری میکنم زندگیم کاله کم رنگه خوشحالیم رسیدن به چیزایی که خیلی آرزوشون رو داشتم هدفم همشون انگار کالن مزه نمیدن یه چیزی خیلی کمه اونقد کم که دیگه برای ارزوهام شوق ندارم چون بابا نیست که شادیم رو باهاش تقسیم کنم زنگ بزنم بگم بابا مژده بده...
برمیگرده ولی جای زخمش همیشه روی قلبت باقی میمونه جوری که گاعی یهو اشک میربزی دوباره به خودت میایی
کمرنگ میشه بع مرور ولی تو دیگه اون اذم سایق نیستی بلکه یه روح نصف نیمه هستی
بعد از مادرم لینجوری شدم
منم ۴ماهه بابام از دست دادم
با قرص اعصاب ..ارامبخش حالم خوبه
هیچوقت ب قبل برمیگردم این مطمنم
نه اصلا روز به روز تو یه گودال عمیق تر فرو رفتم
نه هر روز که میگذره بیشتر تنهایی بی کسی رو حس میکنم
دیگه اون آدم سابق نمیشی
نه هیچوفت مثل قبل نشدم
همیشه یه غمی تو وجودم دارم
چقدر داغونم از درون فقط خدا میدونه
اینایی ک عزیز از دست میدن همیشه یه خلا تو زندگی شون دارن..هیچ وقت عمیقاااا از ته دل خوشحال نیستن..
برمیگردی ولی دیگ خنده هات از ته دل نیستن همیشه ی غم بزرگ کنج دلته گاهی حتی یادت میره اون ادمو ولی غمه از دلت نمیره
شاید بعد از ۱۰ سال خوب شی شایدم نه
هیچ وقت خوب نمیشی یه دردی تو وجودت هست یه غم یه حسرت فقطم خودت میفهمی .
