از اینکه به این دنیا اومدی پشیمونی(علامت سوال)

عزیزم مطمئن باشید شرایطتون اینم نبود، باز سختی داشتین تو زندگی. هرچند که با وجود اینها قطعا شیرینی هم داریم و داشتیم تو زندگی هامون

اینو شاید اگه درک کنیم که هیچ‌وقت تو دنیا برای هیچ کس همه چیز فراهم نیست و نمیشه، راحت تر بتونیم با زندگی کنار بیایم

نه اینکه بگم همه چی سخته و... نه، فقط دنیا بهشت یا جهنم نیست، یه مسیریه که باید طی کنیم. 

ما معمولا یه چیزایی رو خوب نمیدونیم یعنی سختش میدونیم، مثل یتیم بودن، و خوب سختم هست، اما اگه دقت کنید پیامبر(ص) یتیم بودند، امیرالمومنین(ع) هم یتیم بودند، عده ای از انسانهایی که به مقامات عالی رسیدن هم همینطور، پس همونطور که سختی داره یه چیزایی هم داره که باعث رشد میشه

ما میتونیم بهرمان زندگی خودمون باشیم، تو اون شرایطی که داریم و مختص خودمونه خوب زندگی کنیم. اونوقت میتونیم الهام بخش بشیم

مثلا با مادری که میگید حرفتون رو درک نمیکنن، یه موقع میتونید هی باهاشون بحث کنید که به جاهای خوبی نمیکشه، به موقع هم میتونید سکوت کنید اگه بحثی پیش اومد حتی اگه حق با شما بود، این خیلی ادم رو رشد میده، رشد یعنی اینکه دیگه با مسائل کوچیک ادم به نمیریزه، دیگه دیدش به دنیا عوض میشه به شیرینیها و سختیها عوض میشه

من باور دارم مسائل اصلی یه چیز دیگس، اینکه تو دنیا کسی اگه نگاهش درست نباشه به زندگی و رابطش با خدا و آسمون و اهالی آسمون که اهل بیت(ع) هستن خوب نباشه حتی اگه کل دنیا رو هم به پاش بریزن به پوچی میرسه به بی هدفی و سیاهی، پس نذاریم مشکلات تو ذهنمون پررنگ بشن 

قطعا شما ظرفیتشو داشتی و توانایی عملکرد درست تو اون شرایط، که تو اون شرایط خلق شدی

ان شاالله که خدا کمکمون کنه خوب زندگی‌کنیم

خیلی زیاد کلش خدا هیچ وقت من رو خلق نمی کرد متاسفم براش 

نه 

به لحاظ ظاهری زندگی عالی ندارم 

ولی از درون خوشم

اینم فک میکنم بخاطر ارتباط تنگاتنگی که با اهل بیت دارم هس

به شدت. سوال بعد 🙁