کسی بوده سن بالا ازدواجش جور شده باشه

بله  بنده هم صد البته  اشکال دارم  منکر نیستم  

ببنید من یکبار ضربه خوردم دقیقا ایشون عقلش  یچیزی میگفت دلش یچیزی   و این دو راهی   منجر به  نابودی و تباه شدن جوانی بنده شد 

بنده که تکلیفم مشخص بود ولی ایشون  دلش با من بود و عقلش خیر   

یک طرف زابطه چه گناهی کرده که گیر آدم های حسابگر و دم دمی  بیفته 

شنیدین میگن آدم مار گزیده از ریسمان سفید و سیاه میترسه ؟

خودم با تکنیک هایی که دارم از زیر زبانش کشیدم  

دوست ندارم  تجربه تلخ شکست را برای دومین بار تجربه کنم  اصلا توانش رو ندارم  نه جسمی نه روحی 

نه طوری نگفتم که دلشون بشکنه   

اتفاقا حواسم هست 

اصلا توان کارما پس دادن رو ندارم

اعتقادم اینه که آدم ها باید تکلیفشون محکم با خودشون روشن باشه 

زندگی مشترک در سن بالا شرایطش با ازدواج در سنین پایین متفاوته 

بله درست میگن نباید زود قضاوت کرد آگاهم به این مورد 

شاید ضمیر نا خود آگاهم مقاومت میکنه 

شاید بهانه گیری میکنم 

شاید توان شروع مجدد رو ندارم 

در بابت نصایح شما مولانا حکایتی دارند 

روزی یک ترک، یک عرب، یک فارس و یک رومی به شهری وارد شدند و رهگذری درحال عبور دید که آن ها غریب و خسته شده اند و درهمی از سر لطف به آن ها داد. فارس گفت« با این پول، انگور بخریم.» عرب گفت« عنب بخریم.» ترک همگفت« اُزُم بخریم.» و رومی اصرار داشت که« استافیل بخریم.» سرانجام با هم به توافق نرسیدند و از این رو به جان هم افتادند. دانشمندی به آن ها نزدیک شد که به هر چهار زبان آشنایی داشت. او به حرف هایشان گوش کرد و متوجه شد که هر چهار میخواهند یک چیز بخرند، به همین خاطر پولشان را گرفت و خودش برای آن ها انگور خرید. مولانا در این داستان، بعبارتی مردم را از قضاوت  زودهنگام و بدون درک کامل از شرایط بر حذر می دارد و بعبارتی دیگر تأکید می کند بر نقش عالمان که میتوانند با کمک دانش و آگاهی، اختلاف نظرها را حل کنند.