بچه ها بیاین یه خاطره بگم بهتون از یه زن فتنه

من میشه گف تقریبا شبیه نامزد بودم با کسی ینی دوره آشنایی کاملا جدی داشتیم ک با خانواده ها هم آشنا شده بودیم.همه میدونستن قرارع ازدواج کنیم رسمی بشیم..یه بار من با مادر اینا بودم و خواستگارم یه لقمه کوچیک گرف و داد بهم یهو دیدم مادرش با تشر به پسره گف خودت بخور من به دل نگرفتم چن بار شده بود من مادره رو بغل کرده بودم ولی اون خودشو سفت گرفته بود مث یه تیکه آهن سرد..تااینکع دیدم پسره کم کم بهم بی محلی کرده و پیش خانوادش اصلا بهم محل نمی‌ده بعد گف من تو جمع این عادت رو دارم و تو جمع هم دورترین و غریبه ترین رفتار رو بهم داشت یه بار پیش خانوادش سرم داد زد و من واقعا تعجب کردم بعد گف اگه فلان روز دعوا نمی‌کردم با برادرم به اختلاف می‌خوردم( برادرش هم یه زن رو طلاق داده)...مادرش خیلی اهل غیبت و بدگویی بود مثلا می‌نشست یه جایی همه رو دور خودش جمع میکرد زندگی همه رو تحلیل میکرد من واقعا فک میکردم ک این چرا کم نمیاره تو غیبت ؟ آخه چقد می‌تونه مزه بده مگه ؟ چی بهش میرسه ؟! بعضی فتنه گری هاش باعث شد ک نامزدی غیر رسمی ما تموم بشه من بزرگترین آسیب رو دیدم از این موضوع...گاهی میگم خوب شد تموم شد ولی گاهی میگم شاید رفتارم رو عوض میکردم همه چی خوب میشد