21 سالمه چرا این همه درد تو بدنم ریختع 💔💔😔😔😔

عاقبت جان مرا این همه غم می گیرد دست من نیست به کلامی گریه ام میگیرد طعنه بر این دل شبگرد و خرابم نزنید شب به شب کوچه به کوچه دل من میمیرد                       من به یاد عطر بارون زده ی گلای پونه.  میکشیدم پای خسته مو تو جاده به هوای بوی خونه.         جاده های بی کسی رو گم میکردم آروم آروم.    تن غربت رو میشستم زیر قطره های بارون

 در کوچه ام،در یک کوچه خلوت وبی کس راه میروم.بدون نگاه به پشت سر،درنقطه ای که راهم را تاریکی فرامیگیرد،گویی رویایی میبینم که درانتظارماست.آسمان سیاه با ابرهای خاکستری پوشیده شده.گویی رعد وبرق پنجره ی خانه هارانشانه گرفته.عالم وآدم درخوابند،فقط دو دوست بیدارند.یکی منم ودیگری پیاده روهای خلوت