من سه‌ساله گره‌کوری تو زندگیمه که مدام به بن‌بست می‌خورم.
نسبت به هم‌سن و سالانم دختر موفق‌تر و با دیدِ بازتری بودم، ولی الآن سه‌ساله ساکن و را راکدم. نه توانِ پیگیری اهدافم و دارم، نه حتی حالِ این‌که کارای شخصی زندگی‌مو انجام بدم!
منِ وسواس، آرایش‌کردن و حموم‌ها برام مثل کوه‌کندن شده.. ده‌دقیقه می‌رم و میام.
فقط علاقه دارم بخوابم و بخوابم. اصلا باورم نمیشه سه‌سال قبل کجا بودم، الآن کجا هستم!
تمرکز ندارم. نمی‌تونم رو هیچ موضوعی تمرکز کنم! هیچ‌چیزی باعث نمیشه ذره‌ای بخوام به زندگی ادامه بدم.
اضطرابِ بی‌دلیل هم دارم در اکثر مواقع..
کم‌کم نمازهام کم‌رنگ و کم‌رنگ تر شد و انگار با خدا سال‌هاست که غریبه‌ام!
احساس می‌کنم خداوند وجود داره و بهش باور دارم، ولی باور ندارم که می‌شنوه، می‌بینه، یاری می‌رسونه..
توان مراجعه به مشاور ندارم. راه‌حلی برام دارید؟
روحتون آسیب دیده چون راه اشتباه رو انتخاب کردید امیدوارم انرژیتون رو اشتباه هدر ندید
رسالت هر کس با توجه به حال و هواش و انرژی روحش
مثلا یکی رسالتش آموزش یعنی معلم
یکی رسالتش مادر بودن و تربیت
یکی شفاگره درمان میکنه
مهمترین نیست ولی مهمه:
از هیچکی هیچ انتظاری نداشته باش
حتی اگه خوبی کردی منتظر جواب نباش یا کاری نکن یا بی منت باشه(ک توقعات از آدما بالا نره)
با خدا صحبت کن
نماز همون صحبت با خداست عزیزم
اصلا نیاز نیست که اون جوری سختش کنی عربی بگم فارسی بگم...نه
مثلا غروب آفتاب که انرژی بالاست با خداوند صحبت کن
شکرگزاری کن یا ظهر و صبح
این تایم که اذانه چون انرژی زمین بالاست
زمین زن دست و انرژی و تپش قلب داره
اینم یک امتحانه که باید پاس کنی
من درسامو یاد گرفتم خیلی سخت بود خیلی گرررریه کردم افسردگی شدید و دپرشن داشتم
درسم عدم وابستگی به مکان و شخص بود
دلم میخواست فلان جا باشم اما نبودم
عاشقانه نه ها موقعیت زندگی منظورم
یاد گرفتم اصلا به کسی چیزی خونه ای وابسته نشم
هرچی سلیطه و دریده و زبون دراز باشی بیشتر دور سرت میگردن:)
۲۰
تا چیزی قطعی نشده ب کسی نگو تو سکوت تلاش کن و کارهاتو جلو ببر
