من قبلا خیلی لباس میخریدم. هر ماه یه دست لباس بیرون و یه دست لباس تو خونه میخریدم. هر بار که میرفتم بیرون کلی ارایش میکردم، یه روز نبود که بدون ارایش برم بیرون. همیشه یه عالمه بلا سر موهام میاوردم رنگای مختلف، فر و صاف و....
هر ماه ناخن میکاشتم و...
ولی از وقتی که ازدواج کردم و خودم سر کار میرم دلم نمیاد پولامو خرج لباس و ارایشگاه کنم و از اون طرف هم چون هر روز ارایش کردن کلی وقت ازم میگیره، دیگه ارایش نمیکنم. البته شوهرمم چهره ی نچرالمو بیشتر دوست داره.
اولش به خاطر اوضاع مالی ولخرجیمو کم کردم و به خاطر عدم اتلاف وقت ارایش کردنو کنار گذاشتم.
اما الان واقعا دیگه هیچ ذوقی واسه لباس خریدن یا ارایش کردن ندارم، دیگه هیچ حسی به این کارا ندارم. قبلا خرید کردن باعث خوشحالیم میشد ولی الان میگم چه فرقی میکنه شیش تا مانتو داشته باشم بپوشم یا سی تا، بالاخره که چی، البته با همون شیش تا مانتو شادم و دیگه مثل قبلا وسوسه نمیشم چیزای جدید بخرم چون هیچ میلی ندارم.
قبلا برا لذت و تنوع خرید میکردم ولی الان برا برطرف کردن نیاز.
ولی الان از چیزای دیگه ای لذت میبرم مثل ورزش، مثل مسافرت و وقت گذاشتن باهمسرم.
من هنوزم آدم شادیم، ولی دیگه مثل همسن و سالهام، مثل یه دختر جوون و قرتی نیستم.
نمیدونم این خوبه یا بد