شوهرم خیلی دوست داره. بچه اولم هشت سالشه. راستش من اصلا دوست ندارم و این که شاغلم و واقعا برام سخته. بنظرتون مادر خوب بودن برای یک بچه بهتر از مادر افسرده و عصبی بودن با دو بچه نیست؟
کارت چیه
اگ نمیخای نیار مهم خوذتی
نه بیخیال
بنظرم یکی بیار تک فرزند بودن خوب نی اصلا
همه اینا درسته حق میدم بهت که با هر شرایطی بچه بعدی نخوای.
ولی یه لحظه فک کن توی دنیا به این بزرگی وقتی تو و شوهرت نبودین. بچه ات تنها و بی کس تو یه مشت گرگ چکار کنه.
ولی اگه یا خواهر یا یه برادر داشته باشه بعد از شما هم پشتش گرمه
درسته ولی با این حال به بودنشون دلتون گرمه. میگین خواهرم برادرم حتی شده در حد حرف.
من بچه ام چهار سالشه میگه مامان بیا بچه دار بشیم.که بتونم بازی کنم باهاش. حداقلش اینه که تا سن ازدواجشون از بودنشون کنار هم لذت رو میبرن و خوشن
مادر یعنی از خود گذشته.بخاطرش همه کار میکنی یکی از اون کارها هم پر کردن تنهایی‌اش.
من خودم خواهر و برادر دارم. بهترین تفریحاتم با اونا بوده. بخدا الانم پشت همیم. درست تلخی هم داریم.
من که دلم برا بچه ام کبابه به امید خدا میخوام اقدام کنم برای دومی. هرچند برای اولی هم کلی بدبختی کشیدم تا به دستش اوردم ولی بازم از خدا میخوام و تلاش میکنم براش
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
48 ثانیه پیش
49 ثانیه پیش
50 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز