باهاش قهرم و جایی برای رفتن نداره

دیروز الکی الکی سرم داد میکشید شبیه پریودا رفتار میکرد

تو جمع بهم فوش میداد ،پیش مامانم بهم فوش داد ،صداشو برد بالا

دفعه اول و دومش نیس دیگه خسته شدم از کاراش 

نمیخوامش 

ار وقتی بچمون بدنیا اومده همه حواسش ب اونه من دیگه براش رنگی ندارم

الانم دلم میخواد درو روش قفل کنم دیگه نیاد تو خونه ،به معذرت خواهی و پولشو نمیدونم هیچیش احتیاجی ندارم

ولی نه خواهر و برادری داره نه پدر مادری که بره و اونجا بمونه

حسی بهش ندارم مثل قبلنا دوستش ندارم و دیگه برام مهم نیس