به شدت خیلی خیلی زیاد طوری که اصلا متوجه اتفاق‌هایی که اطرافم نیفته نیستم هیچ شوق و نشاطی ندارم
تیپ واینا نمی‌زنم همش الکی هر روز یه مانتو می‌پوشم نگای آینم نمیکنم میرم دریا رو اصلا متوجه نمیشم انقد افسردم به خدا نمیتونم تمرکزمو جمع کنم بخونم همه ی درسا رو میفتم کلی هزینه ی دانشگاه که بماند
امیدی هم شاغل شدنم ندارم
پسری که عاشقش بودم ازدواج کرد دوست نبودم
حتی خودشم نمیدونه من هستم
خیلی خیلی افسردم به نظرتون این 4سال چه جوری دووم بیارم خوابگاهی هم هستم گاهی 4ماه نمیشه برم خونمون 21سالمه ولی انگار 200سالمه
