تمام فکر و ذکرش با علی بود
به پشت در صدایش یا علی بود
چو پروانه پرش را زد به آتش
میان شهر چون تنها علی بود
علی بود و علی بود و علی بود
همه عالم ز نورش منجلی بود
ز دامان علی دستش جدا شد
دوچارهِ آتش کین از جفا شد
چو آتش شعلهور گردید آنجا
تمام هستی زهرا فدا شد
در آن لحظه که فکرش باعلی بود
همه عالم ز نورش منجلی بود
نشست در خون چو بانوی حزینه
شکسته از جفا بازو و سینه
صدا زد فضه را از بهر یاری
که محسن کشته شد از راه کینه
بگو محسن فدایی علی بود
همه عالم ز نورش منجلی بود
امامم را چو دیدم دست بستن
میان خانه اش از کینه خستن
تک و تنها به پایش ایستادم
از آن بازو و پهلویم شکستن
به لب ذکرم همه دم یا علی بود
همه عالم ز نورش منجلی بود
دو دست خویش تا بالا گرفتم
به لب ذکر علی مولا گرفتم
امامم را چو دیدم دست بسته
به روی دست جانم را گرفتم
مرام و دین من یکجاعلی بود
همه عالم ز نورش منجلی بود
#مرتضی_محمودپور ✍
.