آدم خوبه انقدر زندگی کنه ک عقده ی زندگیِ نکردش رو روی سر بقیه نریزه ..
انقدر حال دلشو خوب کنه .. ک دائما تو فکر خراب کردن حال بقیه نباشه ..
انقدر به کودک درونش اهمیت بده و بهش بال و پر بده .. ک دائما حال شاد و کودکانه ی دیگران براش حسرت نباشه
انقدر هوایِ ناب زندگی رو نفس بکشه . ک نفس دیگران رو نگیره ..
میدونی میخام چی بگم؟
مشکل ما با دنیای اطرافمون ریشه در زندگی نکردن خودمون داره .. عقده هایی ک داره سرریز میکنه از نداشته ها .. ک وقتی یکی داره بغضش گریبان ما رو میگیره ..ک میخایم هر کاری کنیم ک ثابت کنیم بقیه خوشی نمیکنن ،دارن تظاهر به خوشی میکنن ..
اگر یه بار دیگه به عقب برمیگشتم ب معنای واقعی زندگی میکردم حتی به غلط .. اینجوری توی حال و هوای زندگی خودم غرق بودم نه فقط یه نگاه و حسرت به داشته های دیگران 🤷♀️🤷♀️🤷♀️