واقعاً حالم خوب نیست. وکسی رو ندارم باهاش حرف بزنم 😭تو یه شهرستان کوچیک با یه بابای به شدت خسیس طوری که خونه رو آشغال دونی کرده بلانسبت، با مادری سراسر استرسی وخودم که افسردگی شدید گرفته بودم و کسی کمک نکرد بهم و مجبور شدم کم کم روحیه ام رو بیارم بالا، تو دبیرستان رفتم رشتهٔ تجربی حالم بد شد به زور خودم رو سرپا نگه داشتم تا یازدهم خوندم تمام نمرات بالا، تست کار کردم خودم تو یه اتاق درب و داغون، گفتم خودم رو میکشم بالا. ولی بازم حالم بد شد نتونستم حتی دیپلم بگیرم، تمام معلم ها و مدیر و همه تو مدرسه تحسینم می کردن ولی مامانم میگفت چرا اینجوری میگن تو هیچی نیستی، نه مسافرتی، نه مهمونی، نه حتی لباس درست برامون می خرید به زور میگفت کهنه های مردم رو بپوشین. من زیر این همه فشار باز برگشتم و دوباره دارم درس میخونم چون از اینجا فرار کنم و به آرزو هام برسم. ولی بازم امروز مسخرم کرد، همش با بقیه که رفتن یه رشتهٔ ای همینجوری خوندن منو مقایسه ام میکنه :فلانی رفت حسابداری،فلانی عروس شد ،فلانی رفت روانشناسی آزاد ولی تو چی؟ خداشاهده یه ریال تو این 21 سال درست خرج من نکرده، ولی من از همون اول مدرسه مثل چی درس خوندم. الآن میدونم راهم خیلی سخته، ولی حاضرم لای کتابام بمیرم تا اینکه تا آخر عمر بین این آدم و این شهر زندگی کنم. برا 405 باید هم دهم، یازدهم، هم دوازدهم رو نهایی بدم، ولی بازم ارزشش رو داره، تا برم و دیگه راحت بشم. احساس میکنم کسی مثل من نیست و مردم معمولاً رها میکنن. ولی چرا من نمی تونم؟ به نظرتون پیر شدم؟ تسلیم بشم؟ 21 سالم شده به نظرتون دیگه دیره؟ چند روز شروع کردم دارم تغییرات تو چاپ ها کتابا رو بررسی میکنم. ولی مامانم همش مسخرم میکنه 😭😭
منم مثل توام ،دقیقت درک میکنم ،
و الآنم دقیقا توهمین حالم .
آفرین به روحیه ای که داری
خودت رو دست کم نگیر
حتما موفق میشی
تا میتونی تلاش کن
چند سال دیگه حسرت الان رو میخوری
افسوس میخوری که چرا ادامه ندادی .....
حرف و تمسخر دیگران نباید مانع پیشرفتت بشه
تلاش کن
موفقی تو خیلی با ارزش تر از موفقیت کسی هست که شرایط براش فراهم بوده
تو قدر زندگی رو بیشتر می‌دونی
درس رو با سختیش میخونی، ولی این روحیه رو نمیشه حفظش کرد. همش مسخره شدن، همش توهین، در حالی که تو کاری به کار کسی نداری 🥲همش یه خنجر فرو میکنن بهت 😭
مخصوصاً اگه درست تمام زندگیت بوده، اگه همهٔ دنیات بوده. اونا درک نمی کنن
واقعا از ته قلبم میفهممت ولی ما چاره ای جز درس خوندن نداریم اگه میخای از این شرایط بیای بیرون باید به موفقیت برسی
برنامه ریزی درست داشته باش سعی کن هروز برای ۴ تا درس تخصصی وقت بزاری اگه شرایط ثبت نام تو کلاس هارو نداری رایگان تو تلگرام ببین تست هم حتما بزن امیدوارم ب بهترینا برسی برا منم دعا کن💞
من کسی ام ک میگفتم فقط باید پزشکی قبول شم همه دوستام رفتن دانشگاه من سه سال پشت کنکور بودم افسردگی گرفتم موقعی ام ک میخواستم نتیجه بگیرم داداشمو از دست دادم حالم بدتر شد نتونستم دیگه بخونم ادم نمدونه چند روز بعدش چ اتفاقی میوفته الان پشیمونم کاش همون سال اول مثلا میرفتم ی رشته راحت ولی یچیزی ک بازار کار داشته باشه و تا الان تموم کرده بودم میتونستم ازمون استخدامی بدم و میتونستم الان سر کار باشم کنکور معلوم نیست چی میشه هر روز یچی میگن الان شرط معدله فردا ممکنه بگن عوض شد عمومیا ب کنکور برگشت اصن رو کنکور حساب نکن ادم کمالگرایی بودم ک خوب نبود ادم باید پیشرفت گرا باشه یعنی مثلا میرفتم ی رشته دیگه میخوندم بعدا ک خیالم راحت میشد ک لیسانس دارم و کار دارم بعدا میرفتم دوباره میشستم کنمور میدادم اینجوری اگه قبول شدم ک هیچی اگرم قبول نشه ادم دیگه نمیگه کاش چند سال پیش زودتر میرفتم دانشگاه
بعدا دیدم مثلا اونی ک رفته حسابداری و از من کوچیک تره الان داره کار میکنه اعصابشم سر کنکور داغون نشده ولی من هنوز دستم جلو بابام درازه پزشکی و این رشته ها رو خوندن طولانیه و تا موقعی ک تموم شه هیچ درامدی نداری تازه بعدم حقوق ی دکتر عمومی رو داری باید تخصص بگیری البته اگه قبول شی باز دندون یکم بهتره فک کنم بعدا خودمم رفتم حسابداری زودم وارد بازار کار میشی میتونی پولاتو جمع کنی کلی کار باهاش کنی بعدم میخوام ازمون استخدامی بدم کارمند بشم کار راحتی ان دارم