بعضیا رو دیدین چقد شادن بنظرم علتش ژنتیک و ارثیه

من دوستی داشتم توی دوران دانشگاه حتی پسره زد بلاکش کرد ( دوستم زیاد چهرش قشنگ نبود ) اما این ب تعابیر دیگه می‌گرفت مثلا میگف آها فک کنم بخاطر فلان موضوع بود ک اینطوری شد و همیشه دیدش مثبت بود حتی بعد اون با ینفر دیگه دوست شد اون پسره هم همه چیو تموم کرد ( بخاطر چهرش ) ولی بازم دوستم می‌گفت بخاطر این بود اخلاقامون بهم نمی‌خورد ینی انقد این بشر اعتماد ب نفس داشت و مثبت بود هیچ وخ بخاطر چهرش منظورو نگرفت و واقعن اینطوری بود نکه بفهمه و خدشو بزنه اون راه و همیشه هم خوشحال بود. خوشم میومد ازش پر حرف خوشحال و پرانرژی و لبش خندون . ولی من همیشه حالت افسرده ، خسته و تنها و هیچ وخ اخلاقم ب همه نمیگرف خوشبحالش روحیش عالی من خیلی منزویم و همیشه افسرده و در حال گریه و بفکر خودکشی دنیا در نظرم تیره و بی هدفه ولی اون چیزای کوچیک‌ خوشحالم میکرد من همیشه عیبارو میدیدم اون همیشه نقاط مثبتو