من دختری نبودم ک همیشه احساسات منفی بدم ب بقیه یا غمگین باشم اتفاقا همیشه خندون و شاد بودم پیش رفیقام و بقیه تموم انرژی مو میذاشتم بقول خودشون پایه جمعشون بودم...
ولی دیگه خسته شدم هر روز سر ی چیزی باید گریه کنم باید غصه بخورم فک کنم این خوب بودنم باعث شد بقیه فکر کنن چی هستن ....
تو خونه بابا و مامانم همه رو میگن تعریف میکنن به من که میرسه میگن اگه فلانی یچیزی شد تو اونم نمیشی🥲
یا هرچی شد زورشون به من میرسه سر من داد و هوار میکنن بعدم میبین ناراحت شدم میگن از بس لوسی ما که چیز بدی نگفتیم....
نمیدونم چیکار کنم هیچی برام اهمیت نداشته حتی دیگه دلم به درس و هیچی نمیره همه نمره هام افت کرده از شدت استرس عصبی بودن هروقت سرکلاس میشینم لرزش دست و پا میگیرم🥲
این تایپکم نزدم که بیام سیر داغ پیاز داغشو زیاد کنم زدم تا بگم ک سبک بشم
اگ ی راه حلی دارین که بتونم همه اینارو ب بخیالی بزنم کمکم کنید