گل سرخم چرا پژمرده حالی
بیا قسمت کنیم دردی که داری
بیا قسمت کنیم بیشش به من ده
که تو کوچک دلی طاقت نداری
بابا طاهر
ما را به سخت جانی خود این گمان نبود
نه تو می مانی و نه اندوه
و نه هیچ یک از مردم این آبادی
به حباب نگران لب یک رود قسم
و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت
غصه هم خواهد رفت
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند
لحظه ها عریانند
به تن لحظه خود جامه اندوه مپوشان هرگز
تو به آیینه،نه! آیینه به تو خیره شده ست
تو اگر خنده کنی او به تو خواهد خندید
و اگر بغض کنی
آه از آیینه دنیا که چه ها خواهد کرد
گنجه دیروزت، پر شد از حسرت و اندوه و چه حیف!
بسته های فردا همه ای کاش ای کاش!
ظرف این لحظه ولیکن خالی ست
ساحت سینه پذیرای چه کس خواهد بود
غم که از راه رسید در این خانه بر او باز مکن
تا خدا یک رگ گردن باقی ست
تا خدا مانده، به غم وعده این خانه مده…
سهراب سپهری.
تواضع گرچه محبوب است و فضل بیکران دارد
نباید کرد بیش از حد که هیبت را زیان دارد
چه ها با جان خود دور از رخ جانان خود کردم
مگر دشمن کند این ها ک من با جان خود کردم
مصرع نمیشه؟؟؟
ما را به سخت جانی خود این گمان نبود ...
هعی
سال ها دل طلب جام جم از ما میکرد
وان چه خود داشت ز بیگانه تمنا میکرد
در شگفتم گناه باد چه بود؟
برگ خشکیده را باد ربود
باد هرگز نبود دشمن برگ
مردن برگ دست باد نبود
ملکا ذکر تو گویم که تو پاکی و خدایی
نروم جز به همان ره که توم راهنمایی
هر آن کس چیز می بخشد، ز جان خویش می بخشد
نه چون حافظ که می بخشد سمرقند و بخارا را
اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سر و دست و تن و پا را
در جهان گر لذتیست در دل بستن است
لیک دل بستن نمی ارزد به دل برداشتن
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
50 ثانیه پیش
51 ثانیه پیش
51 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز