منم اواخر بیست سالگیم و هنوز کسی تو زندگیم نبوده خیلی دلم میخواد عشق رو تجربه کنم بدونم چجور حسیه خیلی باید قشنگ باشه یکی حواسش بهت باشه میترسم آخرش آرزو به دل بمونم دیگه مگه چقد زمان دارم بهترین سالهای عمرم گذشت دریغ از یه لحظه خوش گذرونی هیچی نفهمیدم از زندگیم
خیلی حرصم میگیره بعضیا میان میگن خوشبحالت یا همینجوری بهتره
خب خدا انسانهارو زوج آفریده
منم آدمم حق دارم حداقل یبارم شده حس عشق و عاشقی رو بچشم آخرش هر چی شد مهم نیس ارزششو داره حداقل خاطراتش برام میمونه اگه بدون تجربه عشق پیر بشم و از دنیا برم این بهتره ؟؟؟ همه انسانها نیازهای عاطفی دارن