گفت موقع مجلس شوهرش میگفته این نه اون نه
ولی با زبون راصیش کرده الان بعد دو سال شوهرش گفته خدایی چه مجلسی گرفتیم
از همه اطرافیا بهتر بود
دلم شکست
اره تالارش و حواشیش خرج کرده بودن
من تالارم دوس نداشتم
این حرفش خیلی حالم رو بد کرد
چرا مجلس من نباید خوبترین میشد
چرا من روزیم کمه و بدبختم
یعنی تالارت بهترین میشد و خواهرت بدبخت، راضی میشدی؟؟؟
وقتی تالار گرفتی برای عروسیت یعنی همچین هم کم روزی نبودی،
فقط ناشکر و دنبال چشم و هم چشمی هستی
ناخواسته این احساس بهت دست میده اشکال نداره
اما رو زندگی خودت تمرکز کن
همیشه کلی ها هستن از ما بالاترن خیلیام حسرت زندگی تو رو دارن
شکر گزاری خیلی مؤثره فقط از داشته هات شکر کن و خوبیارو ببین. میبینی که واقعا زندگیت چقدر پربرکت میشه انشالله
شما کی ازدواج کردین
همیشه تو زندگی یکی هست از ما بهتر باشه، یکی که خوشگلتره، پولدار تره، سوادش بیشتره و ...
اگر ما رضایت درونی نداشته باشیم ، اگر بلد نباشیم خوبی ها و ویژگی های مثبت رو ببینیم، اگر بلد نباشیم با هر چی که داریم خوشحال باشیم... تموم این موارد بالایی میتونه حالمون رو بگیره.
مثلا من یه تحصیلکرده ببینم و حالم کل روز بد بشه، این نشون دهنده ضعف روانی منه. اینکه خودمو با همه خوبی ها ، داشته ها و دستاوردام نمیبینم و زوم کردم روی مسئله ای که راه موفقیت من، جاده زندگی من از اونجا نمیگذره.
چه اهمیتی داره مهمون عروسی من پنجاه نفر باشه، مال دوستم هزار نفر. اون تو بهترین تالار شهر باشه، من تو یه خونه مثل قدیما.
این سوال ویش میاد هدفمون چی هست؟ هدفمون مهونی بوده؟ کی از کی بهتره بوده؟ مسابقه بوده؟ بهر حال باید یچیزی این وسط باشه.
اگر هدفمون رشد بوده، عشق بوده، سازندگی بوده... پس مهم نیست با چه تشریفاتی، مهم خود ماجراست.
اگر یه روزی کسی پیدا شد که به جای برجسته کردن ارزشهای انسانی و معنوی ، دنبال بولد کردن زرق و برق و ... بود بدون اون آدم خلائی که در قلبش داره با هیچ چیزی پر نمیشه و اگر از داشتن بهترینا خوشحال بود لازم نداشت انرژیشو تلف کنه و دربارش صحبت کنه.
