چیکار کنم مادر شوهرم هرشب و هرروز به بهونه بچه نیاد خونم

عجب صبری دارید احتمالا تو کارتون دخالت نمیکنن آزار ندارن

والا این درد بزرگیه تو زندگی، یاهم خونتونو دور کنید،

اسی شایدم شوهرت بهت شک داره مادرشو میفرسته خونت به بهانه بچه،بیاد فضولی،چون میگی باز نمیکنم به شوهرم زنگ میزنه، شاید مامانشو پلیس نامحسوس گذاشته برات خودت از نیت شوهرت خبر نداری

خانواده شوهرم همین طوری بودن فکر کن ۱۲ سال هر دو روز می یوندن تازه شب هم می خوابیدن دو تا کوچه فاصله داریم یعنی دوست داشتم سر به بیابون بزارم، مردم موقع زایمان استرس زایمان دارن من استرس پذیرایی هر روز از خانواده شوهر، می یومدن هم یه استکان جا به جا نمی کردن، تا رسید زایمان دومم فکر کن یه بچه کلاس اولی دارم و یه نوزاد، هر روز می یومدن شام منم با شکم پاره شام می ذاشتم یه روز مادرشوهرم بع شوهرم گفت والا ما هم مادر بودیم سه تا بجه بزرگ کردم دفتر هیچ کدوم مثل دفتر پسرت نامرتب نبود، منو میگی انگاری منفجر شدم گفتم از این به بعد حق ندارین بدون دعوت پاشین بیان، گفت خونه پسرمه، گفتم درسته خونه پسرته ولی پسرت زن داره و دو تا بچه که نیاز به آرامش دارن درسته یه جنگ جهانی راه افتاد عوضش راحت شدم الان ۳ ساله بدون دعوت نمی یان منم بدون دعوت نمی رم

برید پیش مشاور،یاهم از مشاورهای تلفنی بهزیستی شهرتون که غیرحضوری کمک بخا،رایگانه و خیلی عالیه،ببین اونا چی میگن،اونا تخصص دارن

از این مردای بچه ننه هیچی بعید نیست

برین بهش تمام خجالتو بزار کنار مهم ترین آدم زندگیت خودتی من بودم جرش میدادم 

اخه وقتی شوهرت میبینه اذیت میشی و خیالش نیس،یعنی خودش میکه برو خونم آمار بگیر به منم بگو،سیاست داره شوهرت،

یاهم بجای اینکه خودتو بخوری و اذیت کنی،یا بچتو ببری بهش بدی که نگه داره و بچه رم بد عادت کنی و وابسته مادربزرگ،خودت بشین مودبانه بگو به مادرشوهرت که راحت نمیشی تو خونت،اگه اثر نکردچند روز قهرکن برو،مرگ یه بار شیونم یه بار

منم مشکل شما رو داشتم. من طبقه بالای مادرشوهرم زندگی میکنم. من از این خانواده نفرت دارم. اصلا نمیتونستم تحملشون کنم. وقتی میومدن آماده میشدم بچه رو برمیداشتم میرفتم خونه مامانم.

تا وقتی که سر یه موضوعی باهاشون دعوا کردم.  دیگه هر روز اومدنشون تموم شد. انشاالله یکی دو ماه دیگه هم اسباب کشی میکنم میرم خونه خودم

ممنون گلم چشم از فردا انجام میدم آن شاالله. خدا خیرتون بده

خیلی ،همه هم بهم میگن ،دخالت که خیلی دوست داره بکنه ولی من هیچی از برنامه هام و کارهام نمیگم که بخواد نظر بده 

خیلی سخته ،گاهی کلافه ای حوصله ی خودتم نداری ،میاد 

اخلاقی هم دارم نمیتونم بد برخورد کنم اگه غصه ی عالم رو هم داشته باشم بازم رو خودم نمیارم .

چاره ای نیس ،نمیخوام دلش بشکنه(با اینکه اون اخلاق قشنگی نداره،نذاشتم رومون بهم باز شه که هرچی خواست بگه) 

ولی خیلی اذیتم ،چند بار خواستیم خونه رو عوض کنیم نذاشت

دیگه موندگار شدیم 20 سال گذشته

بقیشم میگذره