شوهر من ازو اسپرمه یعنی اسپرم ندارع و الان حدود یک سال و نیمه که آمپول های هورمونی میزنه و قراره عید بیوپسی کنه اکه تو بیضه اسپرم باشع ای وی اف کنیم من که امید وارم از خدا التماس کردم
شوهرم ته دلش خالی شده میگه اگر اسپرم نداشتم تو نمونه برداری طلاقتو میدم نمیخام دیگه باهام زندگی کنی ولی من کلی خودمو زدم یه سلیطگی و جیغ جیغ که تو غلط می‌کنی من گوه میخورم بچه نمیخام اصلا من فقط تو رو میخام یخ لحظه ازت دور باشم میمیرم چون واقعا دوسش دارم
ولی عاشق بچه ام این دو سه سال هر روز و هر شبش عذاب کشیدم ولی بروز نمیدم جلوش
با خودم گفتم اگر خدا نکرده زبونم لال نشد ازش جدا میشم نمیتونم بدون بچه زندگی کنم برام سخته کنار اومدن با جنین اهدایی
اما پیش خودم گفتم اکه خدا نکرده مشکل از من بود چی خوشم میومد اون از من جدا شه
میخام بهش بگم اگر نشد اهدایی بگیریم
ولی ته دلم یه ننه امیدوارم که شوهرم اسپرم داشته باشه
تو رو خدا برامون دعا کنید
هیچکس منو درک نمیکنه هر وقت اومدم تو نی نی سایت بهم حمله شده با حرفاشون دلم شکسته 😭😭😭 دردمو نه میتونم جا خواهرم بگم نه جا کسی
