مامانم ۸ روزه خونمه خودشم دیگه خسته شده کلافه شده حوصله اذیتای بچمو نداره ولی چون میدونه شوهرم از حضورش ناراضی و ناراحته لج کرده نمیره همش میترسم شوهرم یه چیزی بهش بگه از صب تا شب تمام جونم میلرزه دیگه خسته شدم
این از اون دردسرهای عجبیو لاینحله
ولی من بودم مادرمو انتخاب میکردم بیخیال شوهر مادر مهمتره واسه ادم
مادرت چه آدم بی تکلیفیه
وا
سلام گلم قطعا که کار مادرت اشتباهه. نظر من اینه ک یه جای خلوت اول با شوهرت صحبت کن جوری که حس کنه درکش میکنی. مثلا بش بگو عزیزم میدونم کار مادرم یکم بچه گانه است و شاید تو اذیتی الان ولی اگر میشه بخاطر من یکم دیگه هم صبر کن.( مردا خیلی اگه با زبون خوب باهاشون حرف بزنی باهات راه میان) بعد از طرفی با مامانت یه جای خلوت حرف بزن و با نرمی که ناراحت نشه بهش بگو
خونه پدری، کسی منتظر مادر نیست؟ که زنگ بزنه بیا
به مامانم چی بگم دیگه خودش داره میبینه بخاطرش حتی دعوامون افتاده.به شوهرمم قبلا که بازم این موضوع پیش اومده گفتم درکت میکنم اما هر یکی دوماه این موضوع داره تکرار میشه از وقتی ازدواج کردم تا حالا
ببین اگر مادرت میدونه که شوهرت با حضورش مشکل داره خیلی رک ولی به زبون خوب بهش بگو مامان جون قربونت برم من خیلی دوس دارم که پیشم باشی و خوشحال میشم اما خودت که وضعیت بین خودت و همسرم رو میدونی شکرابه اگه هی لج کنی تنها اتفاقی ک میفته بین من و اون بحث میشه این وسط هم بچه ها آسیب میبینن
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
49 ثانیه پیش
50 ثانیه پیش
50 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز