فقط اینجا رو دارم دردمو بگم، ببینید شماها هم اینطوری هستین؟ ترس از دست دادن پسرم شبانه روز منو دیوونه میکنه،همش میترسم نداشته باشمش،دارم خودمو از بین میبرم به مرز افسردگی رسیدم، تنها هم هستم توی شهر غریب.
الانم که با این اوضاع کشور دیگه بدتررر شده ترس و اضطرابم، میترسم پسرم طوریش بشه😔
عادیه یا باید برم پیش تراپیست؟
برید پیش تراپیست
داری روزایی ک میتونی ازش نهایت لذت و ببری هدر میدی
چند وقتشه پسرت؟
تا حدودی نگرانی عادیه ولی این جور که به افسردگی کشوندتت نه خب
همه بچه دارن و خانواده و قبول دارم با شرایط الان که همه یکی دوتا داریم و به زززووور حامله شدیم قطعااااا نگرانی هایی داریم ولی این ترس ها نباید زندگی عادیمون رو مختل کنه و فکر و ذهنمون رو مدام درگیر کنه
با توجه ب شرایط ، هممون بخواییم بشینیم فکر کنیم، همین میشیم عزیزم
همون لحظه که فکر میاد سراغت، خودتو مشغول کن
روش های کنترل ذهن رو یاد بگیر
یکیشو اجرا کن
ذهنت رو تا میخواد بره سمت ج.نگ و غم و بدبختی، منحرف کن به یه سمت دیگه
بیشتر به آیندش فکر کن
به عروسیش
به اینکه شغلش چی باشه
به نوه ای که قرار تو آینده داشته باشی
گاهی وقتها از دور بشین تماشاش کن
از دیدنش لذت ببر
از شیرین زبونیهاش
از غر زدناش
از دستوردادناش
