مجردی مثل شکر هست، وقتی تو استکان زندگی زیاد از حد بشه دیگه حل نخواهد شد و دل رو میزنه.
ما چون انسانیم مجبوریم طبق قواعد زندگی پیش بریم.
هیچ پدر و مادری تا ابد کنار فرزندانشون باقی نخواهند ماند.
هیچ خواهر و برادری جور دیگری رو نمیکشه.
هیچ دوستی تضمین نمیده همیشه همراهت باشه.
آدم مجرد هدف داره، اما از یه جایی دیگه نخ برنامه براش مهمه و نه هدف بزرگی خواهد داشت.
انگیزه و امید باید یه منبعی داشته باشه، برای یه مجرد این منبع هر روز ضعیف تر میشه.
و خیلی چیزای دیگه