بدی ماجرا اینجاست که بچه ت با بچه جاریت مقایسه می کنی
روان و روحیات همه بچه ها ،شکل همدیگه نیست
دختر اولی منم اینطور بود آروم و حرف گوش کن ،به خدا برای تربیتش هیچ اذیت نشدم
ولی امان از دختر دومی
لجباز و زبون دراز و جاهایی باید حتما کار خودش بکنه و گرنه کلی بهم میریزه
باورت میشه همون اوایل کفش نمی پوشید ،با دمپایی مهمونی و رستوران می رفت ،چقدر سر اینکارش خودخوری کردم
یا مثلا اصلا لباس کش دار یا شلوار نمی پوشید همه ش عروسکی و آزاد
و یا حتی ،عصبی میشه بددهنی می کنه
ولی کم کم بهتر شد ،الان هم همونه ولی برای حرف من ،ارزش قائل میشه
مثلا یک کاری می کنه ،بعد دعواش می کنم ،تنبیه بدنی نداریم
بعد که کمی اروم شد میات بغلم میگه اره اشتباه از من بود یا چون تو میگی باشه می پوشم
گاهی اوقات هم لجبازی می کنه ولی اذیت انچنانی برای من نداره ،به حال خودش میزارمش
مثلا اخرین مورد ،بابام اینا لباس پاییزی براش خریدن ،بعد هوای ما هنوز گرمه ،کولر میزنیم
اینم لباسارو خیلی دوس داره،هر روز که میره پیش می پوشه میره
چندبار مخالفت کردم ولی حرف خودش می زنه
اذیتش برای خودشه منم تا زمانی که اذیتی برام من نداره مخالفتی نمی کنم