توی سن ۲۸ سالگی خیلی پیر شدم
نزدیک ۱۰ ساله با مردی ازدواج کردم که بی حد و حساب داد میزنه و عصبی میشه...
خیلی وقتا من واقعا هیچ تقصیری ندارم😞 ولی همه چیزو سر من خالی میکنه ... همیشه باید سکوت کنم که اگر نکنم دیوانه میشه ...
منه خاک بر سر یه بچه هم دارم
اگه بخوام برم میدونم که بچمو نمیده ... دلمم تاب نمیاره تنها بذارمش پیش مردی که خودم نتونستم تحملش کنم
چقدر گاهی وقتها تقدیرمون بی رحمانه تلخه...💔
چقدر منی🥲
گاهی یه لحظه غفلت یه عمرررر پشیمانی میاره
و چقدر چقدر چقدر متاسفانه تو ازدواج این موضوع زیاد پیش میاد…😞
مواظب سلامتیت باش استارتر
منم شرایط شمارو دارم الان سلامتیم در خطره
همش میگم اگر من بمیرم بچم تکلیفش چی میشه
چون اخلاق همسرم طوریه یک دقیقه با بچم سازش ندارن همش دعواشون میشه
یعنی با محبت و ...هم درست نمیشه 🥲نمیشه از یه مشاور کمک بگیری ؟ بابای منم همینطوری بود اون وقتا که من یادم میاد اما الان انقد مهربونه و آرومه
استارتر ببخشم
من شش تا تامیکم تموم شده دیگه نمیتونم بزنم
بچه ها بیاین تاپیک اخرم میخام کات کنم واقعا ب کمک نیاز دارم
اگه تونستید چندتا پست اولمم بخونید بیشتر توصیح دادم❤
برای الانت شاید کار زیادی از دستت برنیاد، اما اگر خودت رو دوس داری چندسال تلاش کن تا سی چهل سال زندگیت اینجوری نگذره، یه چندسال رو شخصیت و حرفه ای کار کن تا مستقل و قوی شی و بتونی کاری برای خودت و زندگیت و ارزوها و بچه ات کنی.
ومن..قبلا اینجوری بود باور کن به خدا واگذارش کردم خیلی دعا کردم...خدا گذاش کف دستش ..الان راحتم..بهتره..تو هم از خدا کمک بگیر..نماز توسل ب خانم فاطمه زهرا رو بخون.
