خوب شدین؟
بیا تاپیک آخرم
منم اینجوریم
وسواسم دارم اتفاقا
یعنی از وسواسه؟
به نظرم احتیاج به روانپزشک نداره
واقعا اینایی که با صدا غذا میخورن چندش اورن
اونا باید برن درمان شن
ما تو فامیل داشتیم وسواس به نظافت زیر نظر دکتر قرص مصرف کرد الان تقریبا خوب شده
روانشناس بیشتر اینجا کمک میکنه تا روانپزشک
من رفتم دکتر بهم گفت به صدا حساسی
گفتم خیلی
حالا بیرون که منتظر بودم اهنگ گذاشتن عصبی شدم
برام دارو نوشت ولی بدتر شدم حالا میخوام برم پیشش بهش بگم
من تو شلوغی و سروصدا تپش قلب میگیرم به صدای همسایه ها آلرژی دارم اعصابم داغون میشه بخاطر همین اومدیم ویلایی کلا حرف زدن ادمها چه مرد چه زن چه بچه جلوی خونمون/ تو راه پله / حساسم حوصله مهمونی و عزا و عروسی رو ندارم اگه برم اونقدر استرس میگیرم که تنگی نفس میگیرم بخاطر همینه چند ساله خونه کسی یا مراسمها رو نمیرم چون بعدش باید منو ببرن دکتر سرم بزنن از بس استرس دارم تو خیابون هم یه کم استرس میگیرم استرس اجتماع دارم ولی بازم توخیابون راحترم اینکه تو خونه بشینم و کسی جلوی در خونم یا تو راه پله بمونه حرف بزنه جیغ و داد کنه یا صداهای دیگه از همسایه ها بیاد اعصابم بهم میریزه سکوت رو دوست دارم بنظر شما برم روانشناس خوب میشم؟
الکی پیش این روانپزشکا نرید بدترتون کنن منم این مدلی حساس بودم الان از وقتی که از محیطی که همیشه عصبی بودم دور شدم بهتر شدم ولی از صدای خوردن واقعا بیزارم همسرم پیشم صبونه خوردنی اینجوری میشم فقط تو صبحانه اصلا عجیب غریبه صدای خوردن آخه اینا لقمه رو چه جوری تو دهنشون میچرخونن مگه
شوهر من میگه تخمه نخوری تا من شروع نکردم زود اعصابش بهم میریزه خودش خوردنی مال منو نمی‌فهمه ولی من خونه نبودنی آنقدر باصدا میخورم انگار عقده ای شدم شوهر چند روز رفت یه شهری دخترم می‌گفت دوست ندارم بیاد ببین چه راحت غذا میخوریم به داداشش می‌گفت صدا دار بخور البته سه سالش بود😉😂
