من🤕
ب شدت عصبی میشدم دست خودم نبود مخصوصا اگ بچه گریه میکرد و هیچ جوره اروم نمیشد اون لحظه دلم میخواست هم خودم بزنم هم بچه رو ولی بازم خدا کمک میکرد و جلوی خودم میگرفتم
از این عصبانی بودم ک شوهرمم کمکم نمیکرد راحت میخوابید
البته کارشم حساسه باید خوب بخوابه شبا
ولی همش این ازارم میداد ک این من بودم زندگیم داغون شده
و همسرم میدیدم همه چیزش روی رواله
و من ۲۴ ساعت درگیر بودم
الان یکم بچه بزرگ شده اوضاع بهتره
گاهی فک میکنم نسل ماها واسه مادر شدن تربیت نشدن
عزیزم فقط کنترل خشم داشته باش لحظه ای ک اعصبانی استغفرالله بگو
بگو یا فاطمه زهرا صبرم بده
اون طفل هم ک خودش نخواسته بیاد
ما اوردیمش
مبادا سرش داد بزنی یا بزنیش میدونم حسش میاد ولی کنترل کن
عزیزم الهی روزات از اینی هم که هست بهتر بشه
اکثره اقایون همینن ، همسر منم چون صبح باید بره سرکار باید شب بخوابه وگرنه به کارش نمیرسه
خودمم فکر میکنم میبینم منطقیه اون بخوابه ، گاهی وقتی فشار رومه میگم چرا خوابه ولی خب بعدش فکر میکنم میبینم اونم حق داره
واقعا همینه انگار خیلی بیشتر از مادر خودم بچه داری روم فشار اورده
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
27 ثانیه پیش
27 ثانیه پیش
28 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز